Hoofdstuk 3

Het was een baby, een grote baby met daarnaast een muis. " Ahh, Dit maakt niks duidelijk!" wat betekent een muis en een baby nou weer. Ik scheurde de bladzijde uit mijn schrift en legde hem naast de tekening van de draak. Dit slaag nergens op. Waarom heb ik dit nou weer? Ik moest mijn hoofd leeg maken. Ik kleedde me om in een kort broekje, een t-shirt en sportgympen. Ik deed oortjes in en rende op de maat. Ik voelde mijn hart bonzen en mijn adem versnellen, ik ging nog harder rennen. Mijn veter was los dus ik bukte en strikte hem.  Toen mijn oortje uit mijn oor viel hoorde ik het weer, en jongensstem. Vermoeid en vol verlangen. "Chihiro." ik keek om me heen en deed mijn oortjes weer in. Ik zette het volume op de hardste stand. Er is hier niemand. Ik begon weer te rennen. Ik word gek, helemaal gek. Toen ik sterretjes begon te zien na wat minuten rennen ging ik op een bankje in het park zitten. Ik concentreerde me op mijn adem. In, uit, in, uit. Een jongen kwam naast me zitten. "Hey Chihiro." "Hai Bolin." "heb je gerent?" vraagt hij. " ja, ik moest... Uhmm.. Mijn hoofd leeg maken." ik draaide mijn hoofd weg. " Ik ken het gevoel." hij zakt wat onderuit op het bankje en legt zijn armen in zijn nek. " We kunnen wel een keer samen rennen." zegt hij opeens. Ik schrok, Bolin, een van de populairste en knapste jongens van de school wou met mij samen rennen?" "Uhm oké is goed." mijn maag begon te knorren. Ik keek
Geschrokken naar mijn buik, waarom nu? Naast deze knappe jongen. Ik weet wat ik had gezegd over jongens, daten en liefde maar hij heeft van die mooie groene ogen waar ik op een of andere manier mezelf heel erg op aangetrokken voel. Hij begon te lachen. "wil je wat eten?" ik knikte. Hij haalde uit zijn tas een plastic bakje met daarin rijstbollen. "Hier." toen hij mijn handen aanraakte herinnerde ik me iets, iemand had mij ook ooit rijstbollen gegeven, om mijn sterkte weer terug te krijgen. Ik had gehuild, ik had toen verdriet. Maar waarom? " Joehoe aarde aan Chihiro?" "Oh haha sorry, bedankt." ik plakte een neppe lach op mijn mond. Waarvan was die herinnering? En waarom was ik het vergeten? We aten samen de rijstbollen. "Nou, Chihiro. Leuk met je gepraat te hebben. Ik ga nu weer." hij knipoogde naar me en liep weg. "Dag." fluisterde ik terug. Wat gebeurt er toch met me? Ik voelde me zo... Anders, anders dan normaal. Ik legde mijn hoofd neer op het bankje en strekte me uit. Ik staarde naar de lucht. Blauw met witte patronen. Er ging een wind door de bomen heen en ik voelde een paar bloemblaadjes op me neervallen. Roze en klein. Ik wreef er een kapot tussen mijn vingers. Meer blaadjes vlogen om mij heen of kwamen op mij neer. Ik begon recht op te zitten en liet me omringen door de  massa roze. Ik stond op en draaide rondjes. Ik bleef draaien en zag de roze blaadjes in een grote vlek veranderen. Ik voelde de duizeligheid en een opkomende koppijn maar ik bleef doorgaan.  "Chihiro." zuchtte een stem. Ik stond gelijk stil maar mijn omgeving niet. Deze bleef bewegen zodat ik moeilijk mijn evenwicht kon vinden. Langzaam veranderde mijn omgeving in een tuin vol bloemen. Ik rende achter iemand aan. Ik zag de persoon bijna, al een stukje van een witte mouw. Ik rende nog harder om de persoon in te halen, maar toen verdween bet beeld. En stond ik weer in het park. Een herinnering. Het had maar een paar seconden geduurd, maar het was een nieuwe herinnering. Ik moet dit ergens opschrijven. Ik stond op en voelde hoe moe mijn benen waren, dat was te begrijpen omdat het al lang geleden was dat ik had gejogd. Ik bleef in mijn hoofd het beeld herhalen, de witte mouw en de bloemen. Ik liep rustig naar huis en rende gelijk naar boven toen ik thuiskwam. Ik pakte het leren boekje op mijn bureau waar ik vaak gedichten in schreef en kleine tekeningetjes in maakte als ik me verveel, maar het was persoonlijk en ik had het nog nooit aan iemand laten zien, dus niemand wist dat het bestond. Perfect.. Ik begon erin te schrijven. 'Ik rende achter iemand aan, ik zag een stukje van diegene's mouw. De mouw was wit' ik stopte even in de hoop dat de herinnering verder zou gaan in mijn hoofd. Maar er kwam niks dus ik legde mijn boekje bij de twee tekeningen in mijn nachtkastje. Ik snap er helemaal niks van. Ik wil weten wat dit is. Het zijn geen fantasieën dat weet ik zeker, want die herinnering die ik zag voelde niet als iets nieuws. Is er misschien iets gebeurt wat ik ben vergeten? En begin ik me het nu weer te herinneren? Het is allemaal zo vaag. Ik drukte mijn gezicht in mijn kussen. Misschien ben ik wel gewoon gek en hoor ik eigenlijk in een gekkenhuis thuis? Nee, Chihiro, vertrouwen in jezelf, dit IS echt. Ik besloot om een douche te nemen om tot rust te komen en om schoon te worden na die loop van net. Ik liep naar de badkamer en kleedde me uit en deed mijn haar los. Ik keek naar mezelf in de spiegel. Lang bruin haar tot het midden van mijn rug met bruine ogen die zich verscholen achter een lok. Ik had geen zin meer om langer naar mezelf te kijken. Ik wist dat ik niet lelijk was, maar als ik in de spiegel keek kwam er altijd een waslijst vol met dingen in me op die ik zou willen veranderen aan mezelf. Ik stapte de douche in en zette de kraan aan. Langzaam liet ik mezelf op de grond zakken. Ik sloot mijn ogen en liet mezelf omringen door de warmte. " Ga ik dit ooit oplossen?"