32.

Na het ontbijt nam ik afscheid en ging met Shadowfax terug naar huis. Het was werkelijk schitterend onderweg alles lag onder de sneeuw, waardoor het een soort sprookje was. Toen ik thuis was liet ik Shadowfax uitstappen, poetste hem en legde een dik warm deken over hem en over de anderen. Ik liep naar binnen en kreeg gelijk een hele preek over me heen van hier tot aan Tokio wel uren lang. Eenmaal klaar ging in naar boven gewone kleren aan trekken en een baljurk uitzoeken voor morgen. Nadat gedaan te hebben ging in naar onder de geheime ruimte weer in. Ik wou weer een Potion maken, zoals vroeger. De Potions die ik vroeger maakte bewaarde ik in een grote doos op mijn kamer. Ik pakte een boek van de plank en zocht een interessante Potion, de levende dood, en begon hem voor te bereiden. Na een paar uur was hij klaar en goot ik de inhoud in een flacon. Onder tussen had ik mijn huiswerk gemaakt dat we na de vakantie moesten inleveren. Ik had kerst cadeaus gekocht en was gaan Kick-Boxen. ‘Schat kom je eten?’ riep mijn vader van boven. ‘Oké is goed!’ tussen mij en mijn ouders was het weer goed gekomen. Ik liep weer naar boven en richting de eetzaal. De volgende ochtend werd ik wakker door de geur van vers gebakken brood, worstjes, ei, spek en nog meer lekkere dingen. De House Elfen in de keuken zouden zich heel erg uitsloven vandaag. Ik stond op ging douchen en kleedde me aan. Ik liep naar beneden. De hal was rijkelijk versiert en in de woonkamer stond een grote kerstboom met daaronder de kerstcadeaus van de hele familie. Ik ging kijken wie van mijn vrienden allemaal een cadeau had gestuurd. Ik herkende de handschriften van: Hermione, Draco, Sylvana, Hagrid, Ron, Fred en George, Blaise en Sam. Zelfs Snape had me iets gestuurd! Toen zag ik een pakje met een vreemd krullerig handschrift dat ik niet herkende. Moeder kwam binnen en zei ‘Je weet toch dat je het vanavond pas mag uitpakken?’ ik knikte en legde het weer weg. Wat me opviel was dat ik niets van Harry had gekregen, misschien deed hij wel helemaal niks vanwege de Dursleys. Ik had Harry wel een cadeau gegeven, een doos met bonbons, die ik iedereen gaf, en een foto van ons samen met onze ouders. Ik had dezelfde. Ik had de foto gevonden toen ik tussen mijn adoptie spullen was aan het snuffelen. ‘Rose? Kom je mee ontbijten?’ ‘Ja!’ toen ik de eetzaal binnen kwam was hij ook mooi versierd en de tafel stond vol met toast, vers gebakken brood, gebakken worstjes, spek, eieren, pompoensap, chocolademelk warm en koud, thee koffie, fruit, gebak en nog veel meer. Ik ging zitten en pakte van alles en nog wat. ‘Hmm… dit is echt verrukkelijk’ zei ik toen ik alles op had. ‘Ja’ beaamde mijn vader. ‘Lieverd?’ begon mijn moeder. ‘Weet je nog die brief die ik je stuurde toen ik zei dat ik belangrijks te vertellen had?’ ‘Oh! Ja helemaal vergeten! Vertel!’ ‘Nou…’ begon ze. ‘Het is eigenlijk een ongelukje maar wel gewild’ zei ze er snel achter aan. ‘Ja’ drong ik aan. Ze zuchtte diep en zei ‘Ik ben… zwanger’ en er verschenen rode blosjes op haar wangen.