3 katherina luce hunter

hij laat mijn hand pas los als we voor de school staan en hij niet meer weet welke kant we op moeten, nadat hij mijn hand los laat merk ik pas dat hij heel erg koud is. ik let er niet op en loop verder en Wiliam loopt naast me, ik denk eraan of ik hem wel moet meenemen naar mijn eigen plek ik heb hem tot nu toe alleen aan Saskia laten zien.
"is het dichtbij of moeten we nog ver lopen?" begint Wiliam.
ik kijk hem aan en zie dat hij net doet alsof hij nu al uitgeput is. ik wil er wel op in gaan maar ik zie dat er iets mis is, er is een meisje ik schat haar ongeveer een jaar of dertien die aan het rennen is. ik zie de bijtwond in haar nek en de jongen die achter haar aan rent, het duurt nog minder dan een seconde voor ik zeker weet dat het een vampier is. zijn hoektanden steken uit zijn mond en hij merkt amper dat ik er ook ben, als zijn aandacht gaat naar het meisje dat weg rent. Wiliam die kijkt er niet eens na en wil gewoon verder lopen, maar ik ben niet dat soort type. ik kan meestal heel goed een onderscheid maken van werk en vrije tijd, om ervoor te zorgen dat niemand anders achter mijn baan komt maar dit is te veel gevraagd. voordat Wiliam mijn hand heeft te pakken en mij mee kan sleuren, wat hij zo te zien van plan is sta ik al voor de vampier zijn neus. hij kijkt me even verbaast aan maar dat duurt nog geen seconde, hij denkt zich meteen te hebben hersteld maar merkt niet dat mijn voet al onderweg is naar zijn ballen. met alle kracht die ik heb raak ik met mijn voet zijn ballen. hij schiet naar achteren en komt met zijn rug tegen een huis aan. hij kijkt me woest aan en als ik naar Wiliam kijk zie ik bij hem een verbaasde blik. voor een normaal mens zou dit waarschijnlijk heel raar lijken, een meisje van zestien jaar die een jongen aanvalt terwijl die waarschijnlijk alleen een spelletje aan het spelen was met een familie lid of vriendin of zoiets, het maakte mij normaal niet uit het is dit keer alleen anders. misschien had ik hem met rust moeten laten, maar had het meisje het dan wel overleefd? wat zou Wiliam wel niet denken, straks denkt hij dat ik ook een freak ben. dat ik gewoon een of andere loser ben die nergens goed voor is. de vampier staat op en komt naar mij toe lopen, de woede in zijn ogen is nog niet verdwenen en ik merk het ook aan de manier van lopen. hij loopt niet zo snel als hij kan maar rustig mij onderzoekend of er iets aan mij is wat hem kan bedreigen. als hij recht voor mijn neus staat wordt hij weg geslepen door Wiliam. hij sleurde hem naar achteren en gaf hem een klap in zijn gezicht ik hoorde niet wat hij fluisterde maar de vampier vluchtte meteen. ik keek in zijn ogen en hij in de mijne, de kleur was er een die ik nog nooit had gezien. zijn ogen zijn zo mooi dat ik er bijna in verdrink, ik vergeet alles om me heen en alles wat ik zie zijn de ogen van Wiliam. ik doe een stap richting hem en hij loopt ook mijn kant op, zijn gezicht komt steeds dichter bij die van mij. zijn lippen raken bijna de mijne en net als ik mijn ogen wil sluiten voel ik mijn mobiel trillen in mijn zak. ik doe een stap terug en haal snel mijn mobiel uit mijn zak, ik heb een nieuw berichtje en driemaal raden wie het lef had mij en Wiliam te onderbreken? inderdaad Saskia. ik kijk niet wat ze heeft gestuurd en als ik naar Wiliam kijk zie ik dat hij al weg kijkt. ik beslis dat we maar terug moeten, omdat we niet veel tijd meer hebben tot we les hebben. normaal heb ik geen bezwaar tegen een uurtje spijbelen, maar het is Wiliam zijn eerste dag dus hij hoort niet te laat te komen. ik ga er ook niet voor zorgen dat hij een uurtje gaat spijbelen, dat kan ik vandaag nog niet maken. op de terug weg komt hij met allemaal vragen zoals
"heb je een vriendje? waar woon je? wat zijn je lieveling vakken? wat zijn je hobby's? heb je ook werk?"
ik beantwoord er een paar maar de meesten laat ik onbeantwoord. zijn hand voel ik langzaam in mijn hand schuiven, en als hij mijne dan eindelijk vast houd knijpt hij er zachtjes in. ik merk dat zijn temperatuur ver onder het mijne ligt en ik begin me langzaam te herinneren wat voor sms´je ik heb gekregen tijdens biologie. ik neem een besluit. ik moet het gewoon zeker weten ik merk dat hij afgeleid word door iets of iemand een paar meter verderop. ik pak snel mijn mes uit mijn zak die ik natuurlijk altijd bij me heb, je weet maar nooit wanneer het nodig is, ik zet het mes op mijn arm en snij mezelf. een rode lijn bloed komt over mijn arm heen en Wiliam zijn aandacht is gelijk bij mijn arm en niet meer bij de mensen verderop. zijn ogen staan verwildert en ik zie zijn hoektanden te voorschijn komen.