Living forever 13.2

Tom
Max was de hele dag heel stil, in de pauze keken hij en Siva elkaar woedend aan. Ik werd er behoorlijk gek van, maar ook van het feit dat het meisje met blonde haren en heerlijke geur voor me zat in de les. In de pauze kon ik aan haar heerlijke geur ontsnappen, maar zat ik met Siva en Max.
‘Oké, kappen nu!!’ riep Nathan uit eindelijk geïrriteerd. ‘Ik word echt gek van jullie 2! Max ze is Rosalyn niet en Siva je kent dat hele meisje niet. Dus stop allebei met dromen en hopen, want het is beter voor het meisje als je bij haar weg blijft!’
‘Mensen en bovennatuurlijk gaat niet samen,’ stemde Jay in. ‘Max dit is geen tweede kans voor je. Ik kan je aanraden om bij het meisje weg te blijven.’
‘Ik zal Rosalyn nooit iets aan doen,’ siste Max boos.
‘Max, ze is Rosalyn niet!’ zei Nathan. ‘Rosalyn is dood.’ Alle kleur schoot uit Max zijn gezicht. Siva was stil en keek voor zich uit.
‘Ehm mag ik wat vragen?’ klonk een aarzelende stem achter ons. We draaide ons verbaasd om en keken naar Luppe. ‘Weet een van jullie waar het muziek lokaal is?’
‘Ik heb zo ook muziek,’ zei Nathan snel. ‘Ik loop wel met je mee.’ Ze keek hem dankbaar aan en glimlachte daarna naar Siva. Max verstijfde en ze keek hem geïnteresseerd aan.
‘Oh wacht… ik ben onbeleefd,’ zei ze. ‘Ik ben Luppe.’ Ik grinnikte.
‘Dat weten we. Siva heeft verteld wat er gisteravond gebeurd was,’ zei ik. ‘Ik ben Tom, overigens.’
‘Nathan,’ zei Nathan.
‘Jay,’ zei Jay grijnzend.
‘Mij ken je al,’ zei Siva.
‘En ik ben…’ begon Max.
‘Maximilan,’ zei ze zachtjes. Iedereen keek haar stomverbaasd aan. Max wilde wat zeggen, maar Nathan was sneller.
‘Muziek lokaal is deze kant op,’ zei hij en hij bracht haar snel weg. Max keek me aan.
‘Ze weet iets,’ zei Max zachtjes. ‘Ze weet iets, maar ze is Rosalyn niet.’ Siva keek Luppe na.
‘Maar wie is ze dan wel?’ vroeg hij zachtjes.