Goodbye.

Hij schudde zijn hoofd en ging terug zitten. “als je om haar geeft Jasper mag je haar en jezelf niet zo in gevaar brengen.” Zijn stem was gekalmeerd maar zijn woede woekerde nog steeds diep in hem.
“Ik ga straks jagen en…” ik ging met pijn in het hard verder “ik geef niet om haar.”
Het sneed door mijn hart als het gif ooit lang geleden had gedaan.
Carlisle twijfelde daar hard aan maar reageerde er verder niet op.
“Ik ga meer eens” fluisterde ik en stapte voor hij kon reageren de kamer uit.
Het was niet waar hij met mij wou over praten.. wat weet ik niet precies maar liever zo dan bij hem zitten als bij een psychiater en vertellen hoe ik me voelde bij deze ongemakkelijke situatie.
Men kamer gaf me troost.. haar geur hing er nog steeds rond en deze keer brandde het zo hard niet in men keel. Ik sloot de deur en staarde er naar… de flashback van daarjuist was er weer. Het was ongelofelijk gevaarlijk van haar geweest om zo maar een vampier te kussen, zeker als hij zon dorst had als ik.Ik stelde het me voor wat er zou gebeurt zijn als alles was mis gegaan. De gedachten waren zwart en ze deden pijn om er alleen maar aan te denken. Haar levenloze lichaam lag voor me en haar hartslag was een vaag geluid dat nog alleen in mijn gedachten bestond. Ik schudde men hoofd…dit mocht niet gebeuren… nooit… ook al betekende dat dat ik haar nooit meer mocht zien, hoe veel zeer het me ook deed.
De deur vloog open en Edward stond met gefocuste ogen in het deurgat.
“Het hoeft zo ver niet te komen.” Fluisterde hij. Zelfs hij voelde zich slecht bij men gedachten. Ik voelde hoe hij haar nu al probeerde te beschermen van mij.
“Ga je alsjeblief de auto voor me halen” fluisterde ik.
Hij knikte en verdween uit de gang. Ik nam diep adem om voor het laatst haar geur nog is te kunnen ruiken en voelen in men keel.
Vaarwel.