The Story Of Moon deel 3

Moon deel 3.

"Wat is hier aan de hand" bulderde de vrouw van de kampleiding. Aron kreeg een schok en kroop snel onder de slaapzak. Maar de vrouw had het al gezien. "Alle jongens eruit! Ik ga met de meisjes praten!" Aron gaf me snel een kus en sprong het bed uit, samen met alle jongens rende hij terug naar hun eigen huisje. "Zozo ladies, waarvan dit plezierige bezoek van de jongens?" Moon kwam in actie "Mevrouw we waren al aan het slapen, en trouwens, er staat nergens in het kampboekje dat het niet mag, dus ja, de jongens mogen in feiten bij ons slapen" De vrouw kreeg een kleur, en liep naar Moon toe en fluisterde "Moon waarom doe je opeens zo fel? Dat ben ik niet van je gewend" "Zo ben ik gewoon mevrouw, je weet niet wat je van mij kan verwachten. "Ik hoop dat dat de waarheid is Moon" en ze legde haar hand op de mijne. "MOOON, je bed uit nu!" ik schrok me natuurlijk dood, en sprong snel op de koude vloer. Ze legde haar hand op mijn hoofd. "Je bent ontzettend heet meisje, ontzettend! DANA pak een thermometer. Patries, pak een koud washandje" de meiden vlogen weliswaar door de hele kamer. Ik snapte niet wat er gebeurde, ik voelde me kiplekker. "Mevrouw, doe eens rustig, ik voel me meer dan goed." zei ik met een smile op mijn gezicht. "Nee Moon, dit is niet normaal! Ik ga de rest halen." En ze vloog de blokhut uit. Als snel kwam Patricia met het washandje, en legte het op mijn hoofd. Vlak daarna kwam Dana met een rood hoofd aangesnelt en duwde de thermometer in mijn mond. "Daaan, doe rustig joh, ik heb niks , ik zweer het ! " " Moon, die vrouw zegt het, zij heeft in het ziekenhuis gewerkt weet je nog?" ze voelde aan mijn wangen. "Tjees Moon, ik brand me zowat aan je.." "Ik heb niks ik zweer het !" De vrouw kwam terug, met de hele kampleiding achterzich aan. Ook de jongens wisten niet wat er aan de hand was en stond al gauw bij de deuropening. Ik lag op de grond, dat moest van de kampleiding, en had dus en het washandje op mijn voorhoofd, en die thermometer in mijn mond. Ik zag Aron, behalve zijn bloedmooie gezicht, zag ik een bezorgde blik, wat ik niet van hem gewend was. Hij kwam naar me toe. "Moon gaat het wel? Wat is er met je?" hij legde zijn koude hand op mijn wang, en schrok van de hitte, hij trok snel zijn hand weg. "Nee Aron, leg je hand terug, hij is heerlijk koud" Hij gehoorzaamde, hij zakte weliswaar een beetje in, hij zat dan wel naast me op de grond, maar toch. "Aan de kant meisjes, en Aron. " Aron schoof opzij en trok zijn hand weg. " Oke Moon, je hebt 41 graden koorts dit is dodelijk! " "Mevrouw ik voel me prima, mag ik weer gaan slapen?" "Nee Moon je gaat met ons mee!" Shit, nee man, bij de kampleiding slapen? Nog erger. "Of je wilt of niet " herhaalde de vrouw. "Oke fine. " ik stond op, pakte mijn kussen en slaapzak. En liep achter de vrouw aan. Ik keek nog een keer achterom en zag Dana met een sip gezicht, ze gebaarde ' het komt allemaal wel goed'. Ik glimlachte. Er werd voor mij een matje aan gewezen dat op de grond lag. Fijn, lekker slapen dacht ik. "Weltrusten Moon " zei de kampleiding in koor. "Trusten" zei ik met een verbitterde stem. Ik lag maar te woelen en te woelen, ik voelde me raar, maar zeker niet onwel. Het was alweer 4 uur in de ochtend, en had nogsteeds slaap. Ik bedacht een wandeling te gaan maken, misschien zou ik daarna kunnen slapen? Ik sloop uit mijn slaapzak, en deed de deur zachtjes weer open en dicht. Ik stond buiten en voor ik het wist stond Aron voor me. "Waar kom jij opeens vandaan?" fluisterde ik. "Wat doe je uit je bed? Je bent ziek remember!" "Ik voel me prima, en sinds wanneer ben je zo bezorgt om mij?" "Sinds ik het gevoel heb dat ik bij je hoor." Gelukkig was het donker want ik bloosde heel erg volgens mij. "Ik voel het zelfde " bekende ik. Hij pakte mijn hand en we gingen wandelen, ik dacht na over het gesprek in de bus, de woorden galmden door mijn hoofd "Wij zijn Hot & cold " ik moest lachen bij die gedachte. Toen draaide hij zich naar me om. " Moon, ik ben verliefd op je, ik heb me nog nooit zo aangetrokken tot iemand gevoeld". Shit nu voel ik me wel heet worden . " Ik voel hetzelfde Aron " we liepen naar het meertje, dat vlakbij de blokhutten lag, en we gingen op een rots zitten. Hij pakte een steen en gooide het in het water, alleen de steen kwam bijna aan de overkant van het meer, terwijl het meer groter was dan 1 km. Ik schrok. " Whooo, zo ver, hoe doe je dat? Dat is onmenselijk " toen werd hij afstandelijk " Ja nou en." ik schrok van zijn antwoord, wat had ik verkeerd gedaan? " Sorry, ik wist niet dat ik je gekwetst had" " Sorry dat ik zo fel reageerde" zei hij met zijn onweerstaanbare smile. Toen kwam hij met zijn hoofd dichter bij en kuste me op mijn mond. Weer de lieve kusjes gaf hij, alsof hij bang was dat ik brak, of hij bang was dat ik gewond raakte. "Ik heb de laatste tijd gewoon het gevoel dat ik je moet beschermen Moon" zei hij toen hij zijn hoofd weer op een afstandje had. Hij trok me bij hem op schoot. Ik keek even in zijn ogen, zijn ogen leken wel dorstig, dorstig naar mij. Ik gaf hem een kus en keek naar de maan. Ik schrok me dood. De maan was rood! Net zo rood als bloed! "Aron, de maan is rood!" " Moon, de maan is hetzelfde zoals altijd." "Nee ik zweer het, hij is zo rood als bloed!" Ik hoorde hem achter me even slikken. "Moon, je zal het je wel verbeeld hebben, je hebt hoge koorts,ik breng je weer terug naar je huisje, klim maar op mijn rug" ik gehoorzaamde en klom op zijn rug. Alleen het rare was, het leek net alsof we in een seconde bij het huisje waren. Ik zei maar tegenmezelf dat ik te moe was, en rare dingen ging zien. Hij zette me neer. "Weltrusten Aron " zei ik. " Weltrusten Moon, ik hou van je" " Ik ook van jou" . Hij draaide zich om en liep weg. Ik keek hem na, tot hij verdwenen was. Toen ik weer naar de maan keek was hij inderdaad gewoon wit. Maar ik wist zeker dat ik het me niet verbeeld had. Ik slaakte een zucht, en liep weer naar binnen, kroop weer onder mijn slaapzak. En hoopte dat ik weer een vredige droom van Aron zou hebben. Hij waakte over me, dat voelde ik. In mijn dromen, en in het echt.