XCIII

Alice Potter

De volgende morgen ben ik vroeg wakker en zonder na te denken, loop ik naar de Grote Zaal. De tafel van Griffoendor is op een paar leerlingen na leeg. Remus is zoals gewoonlijk al vroeg en zit net als gisteravond in zijn eten te prikken. Hij leunt met zijn hoofd op zijn hand en lijkt niet op zijn omgeving te letten.
In eerste instantie wil ik me omdraaien als ik zie dat hij er is, maar dan bedenk ik me. Als hij er een probleem mee heeft dat ik hier ben, moet hij maar weg gaan. Ik loop naar de tafel van Griffoendor en hoop dat Remus zo afgeleid is dat hij niet eens merkt dat ik langs kom lopen. Natuurlijk kijkt Remus me recht aan als ik langs hem loop. Ik schrik van zijn ogen, ze staan dof en leeg. Zonder na te denken, draai ik me om en ga naast hem zitten.
Verbaasd kijkt hij me aan. ‘Goedemorgen,’ zegt hij dan zacht.
‘Goedemorgen,’ antwoord ik. Als ik het woord uitspreek, zie ik zijn ogen tot leven komen, heel even maar. En dan weet ik het niet meer. Wat moet ik in vredesnaam tegen hem zeggen? ‘Goed geslapen?’
Hij knikt, de wallen onder zijn ogen spreken hem tegen. ‘Mag ik de pindakaas?’
Ik glimlach even als ik bedenk hoe vaak hij dat al gevraagd heeft. Altijd pindakaas.
‘Wat?’ Hij kijkt me verbaasd aan, het zijn weer zijn ogen die me vangen, vaag zie ik een licht ontstaan, het licht dat ik gewend ben in zijn ogen te zien.
‘Pindakaas.’
Hij glimlacht. ‘Pindakaas.’
We eten in stilte tot het prachtige geluid van zijn stem die weer doorbreekt. ‘Alice, ik…’
Vragend kijk ik hem aan. Alice, ik heb me vergist. Alice, ik kan niet zonder je. Alice, ik wil je niet kwijt.
Hij twijfelt. ‘…mag ik… de koffie?’
Snel kijk ik naar mijn bord, natuurlijk, koffie. Als ik opkijk, zie ik echter dat de kan met koffie vlakbij zijn bord staat. Hij wilde iets anders zeggen? Ik wijs vaag glimlachend naar de kan. De rest van het ontbijt praten we niet veel, maar als hij me weer aankijkt, zie ik nog steeds de lichtjes, heel vaag.
Als ik bij de deur sta om de Grote Zaal te verlaten, vang ik echter zijn blik weer. Hij is leeg.