Tien

Gregory

We zwemmen al een tijdje in de zee kijken naar de visjes en proberen te genieten van de schoonheid van dit eiland. Renée haar voorstel was best wel goed maar om nu een lichaam in het water te gooien. Maar anders vinden ze ons nooit. 'Wat is dat daar?' ik kijk naar de grote vin die boven het water uitsteekt, Renée kijkt twijfelend die kant op en spert haar ogen wijd open 'Gregory dat is een haai ik bloed' 'Een wat?' 'rennen kom op snel' ze trekt aan mijn arm en het duurt even voordat ik me het realiseer 'hij komt ren harder' ik ren voor op en trek renée door het water mee, maar rennen door het water is een stuk zwaarder dan rennen op een voetbalveld. het water is nog tot onze heupen en hijgend komen we aan bij het strand, 'gaat het?' ik ga naast haar op het zand liggen en zie haar borstkas hard op en neer gaan 'ik krijg geen lucht' 'shht rustig ademen' langzaam word haar ademhaling weer normaal. 'Sorry dit is allemaal mijn schuld' 'Ja ik ben degene die zo nodig ongesteld moet zijn' 'He het maakt niet uit we leven nog maak je niet druk' ik streel een paar strenge haar uit haar gezichten en glimlach vriendelijk. 'Laten we wat gaan eten' ik trek haar omhoog en hou haar hand vast tot dat we op onze plek aankomen.

5 Dagen later.

'Greg, we moeten het doen, we moeten echt iemand zijn lichaam in de zee leggen' ik knik zuchtend en staar naar het vliegtuig. 'Als we nu opschrijven wat diegene aan had of als diegene een ring of armband om heeft die afdoen zodat we die kunnen laten zien aan de nabestaande?' ik knik weer en loop ondertussen die richting op. 'Je vind het geen goed idee he?' 'Jawel alleen het lijkt me vreselijk om te doen' Renée stopt met lopen en knikt timide 'Maar ik ga het wel doen' 'Wij' mompelt ze terug. 'Ja wij' ze slaat haar arm om mijn middel en vriendschappelijk leg ik mijn arm over haar schouder, hoe dichter we bij het vliegtuig komen hoe langzamer onze stappen worden. 'Er liggen aan de andere kant lichamen op de grond' stilletjes lopen we er naar toe en blijven op 30 meter van de lichamen staan. 'Laten we bidden' 'Bidden?' 'Ja' 'Ik wis niet dat je gelovig was' 'Ben ik ook niet eigenlijk, maar bidden kan nooit kwaad toch?' 'Voor wat wil je bidden dan?' ze twijfelt even en kijkt nadenkend omhoog 'Ik wil bidden voor de familie van de persoon die we in het water leggen' 'oke' Ze pakt mijn handen beet en verstrengeld die met die van mij en begint aan haar gebed 'Lieve God wilt u alstublieft met de familie zijn van dit lichaam. En zorgen dat het lichaam aan land komt?' het blijf een tijdje stil en twijfelend open ik mijn ogen 'Zou dat goed genoeg zijn?' ik knik bemoedigend en trek haar even in een knuffel 'Kom we gaan het doen'

Sorry dat het zolang duurt mijn computer is kapot ( gebeurt gelukkig nooit kuch) en ik ga vanacht op vakantie dus er komt een tijd geen hoofdstukken. Miss als ik wifi heb maar dat weet ik niet.
Ik hoop dat jullie je abbo trouw bewaren:P xxx