Story of evil inspired

Een klein meisje van ongeveer 8 jaar speeld met een kleine jongen van precies de zelfde leeftijd. Het meisje en het jongetje leken precies op elkaar. Ze zaten samen op een groot grasveld. Er groeide grote bloemen en de zon scheen zodat alles heel erg sparkel sparkel was.  Ze maakte samen bloemen kettingen en kroontjes van takjes. Ze lachte en kletste opgelaten en vrolijk. Het meisje had net een kroontje van takjes af tot ze zware voetstappen hoorden. Er kwam een grote man op hen aflopen die het meisje optilde het haar over zijn rug legde. Het kroontje viel uit de handen van het meisje. Ze huilde en strekte haar armen uit naar het jongetje. Het jongetje zei niets maar er verschenen ook tranen in zijn ogen. De man liep weg en het jongetje riep de naam van het meisje. Hij hoorde het meisje huilen en roepen en toen was het stil. De wind streek langs het haar van het jongetje. Hij zuchtte en bukte zich. Hij pakte het kroontje op van het meisje.  

7 JAAR LATER

ik zat verveeld op mijn troon. Ik keek naar mijn jurk. Ik begon wat te spelen met de randjes en franjes en stuff. Ik zuchtte. Damn wat was het leven saai hier.  De deur ging opeens open. Ik keek verbaasd op. Wie was dat nou... Mijn adem stokte. Een jonge man keek me glimlachend aan. Hij had butlers kleding aan. "R-Raburu?" stamelde ik. Hij knikte en glimlachte. "Yes my lady." er kwamen tranen in mijn ogen. Ik stond op van mijn troon en rende naar hem toe. Ik begon hem te knuffelen. Samen gingen we naar buiten ik lag op zijn schoot. We genoten van het samen zijn. Een paar weken later waren we weer helemaal gewend aan elkaar "Raburu haal thee." ik glimlachte toen ik hem weg zag lopen. Hij kwam weer terug "Ik zal naar de stad moeten om thee te halen my lady." Hij boog en ging naar de stad.  Toen hij eindelijk in de stad was aangekomen zag hij haar. Het meisje ze was prachtig. Opslag werd hij verliefd. Hij liep naar haar toe en ze praatte met elkaar. Zo te merken vond hij haar ook leuk. Ze lachte met elkaar. De jongen bedacht opeens dat hij naar de stad was gekomen om thee te halen. Hij nam afscheid van haar en ging terug kasteel om de thee te maken. Toen hij de thee bij raburi bracht vroeg ze hem waarom hij zo laat was.  Hij boog en en vertelde dat hij een meisje was tegen gekomen waar hij verliefd op was geworden. "WAATTTT?" Raburi schreeuwde woedend. "Vermoord haar Raburu nu"  "oké my lady" hij keek verdrietig naar de grond maar dit moest hij doen. Hij had gezworen haar te dienen en haar te beschermen. Hij was weer in de stad en bij het meisje aan gekomen. Hij had een mes in zijn hand. Hij glimlachte naar haar en ze gaven elkaar een knuffel. De jongen stak haar ondertussen neer "gomene yomi" er kwamen tranen in zijn ogen en hij reed terug naar het kasteel. Raburi glimlachte blij en ze gingen terug naar de heuvel om van het uitzicht te genieten...
De man die ook al lange tijd verliefd was op yomi ontdekte dat ze vermoord was. Hij huilde dagen lang tot hij tot de conclusie kwam dat raburi dit gedaan moest hebben. Hij riep zijn leger bij elkaar en het hoofdmens (ik weet niet meer wie er als hoogst staan in het leger oTL) hij gaf haar de opdracht raburi op te hangen.  Junko knikte en glimlachte. Eindelijk die feeks gaat weg.
Raburu die gehoord had van de plannen kwam meteen naar raburi toe. My lady u moet vluchten snel ik heb en plan. Haar ogen werden groot en vochtig. "R-raburu nee." "schiet op ze komen er aan." raburi knikte en snikte nog even. Raburu trok zijn kleren uit en Raburi trekte haar jurk uit. Ze wisselde van kleding en raburi gaf hem haar kroon. Die deed hij op en zo leek hij precies op raburi. Ze rende het kasteel uit en ze hoorde het leger er aan komen. Ze had een cape omgedaan zodat haar gezicht niet meer zichtbaar was. Raburu werd gevangen genomen omdat iedereen dacht dat hij raburi was. Hij werd naar een galg gebracht waar het hele dorp zich verzamelde. Er werd een zak boven zijn hoofd gedaan. Raburi keek in de menigte toe hoe raburu aan de galg werd gehangen. De klok luidde 12 uur en raburu hing. Raburi huilde en fluisterde "O-ooit zullen wij weer geboren worden en zal ons lot niet gespitst worden. Wij zullen bij elkaar blijven voor altijd..."