Why am i so weak?

Ik wend mijn blik van de jongen af. Hopelijk gaat hij weg, maar ik kan er denk ik wel van uit gaan dat dat niet gaat gebeuren. Ik doe mijn best om mijn tranen te bedwingen, maar het lukt niet. Dan voel ik opeens een hand op mijn knie. Langzaam kijk ik weer naar de jongen. "Vertel eerst eens rustig hoe je heet." Zegt de jongen kalm. Ik probeer antwoord te geven, maar op een of andere manier komt er geen geluid uit mijn mond. De jongen kijkt me met een lieve glimlach aan en op een of andere manier voel ik me veilig bij hem, ook al weet ik niks van hem. "Grace." Komt er dan zwak uit mijn mond. "Grace, dat is een mooie naam. Ik ben Justin." Antwoordde de jongen, die dus Justin blijkt te heten. Het liefst zou ik opstaan en heel hard weg rennen, maar iets hield me tegen. En waarschijnlijk zou ik daar de kracht nu niet eens voor hebben. Al dagen voel ik me hartstikke zwak, waarschijnlijk omdat ik bijna niets eet. "Zullen we anders een stukje gaan lopen?" Vraagt Justin dan plotseling. Ik knik voorzichtig en sta dan langzaam op. Als ik sta voel ik opeens hoe moe ik ben. Met alle kracht probeer ik een stap te zetten, en dat lukt. Ik probeer nog een stap te zetten, maar mijn benen willen blijkbaar niet mee werken en dan word alles zwart voor mijn ogen...