Homework!!!!

Hij loopt met me mee naar fysica. Maar ik wist niet zo goed wat ik moest zeggen en hij geloof ik ook niet. Opeens zegt hij: waar kom je eigenlijk vandaan?” “sydney” antwoord ik een beetje trillerig maar toch blij dat hij eindelijk wat zegt. “oh oké dan vind je het weer hier waarschijnlijk wel somber.” “ja een beetje wel ik vind de regen maar niks.” “maar ja ik kan er niks aan veranderen.” het viel me op hoe gemakkelijk dat dat er uit kwam. “had je liever daar blijven wonen dan?” “nou ja wel en niet.” antwoord ik twijfelachtig. “waarom wel en niet?” vraagt hij. Meteen denk ik aan de herinneringen die dat huis met zich mee brengt en mijn ogen schieten vol. Hij ziet het en zegt: “je hoeft het niet te zeggen hoor als je niet wil.” ik knik opgelucht en zie het lokaal al. Als we bij de deur staan zegt hij me gedag en gaat naar zijn eigen lokaal. Ik kijk even rond maar zie Edward niet. Ik loop het lokaal in en ga op een lege plaats zitten er zit niemand naast me. Ik dacht terug aan ons gesprek. Hoe zijn stem klonk, wat hij vroeg maar vooral hoe rustig ik was dat was heel raar voor mij. Want tot hoever ik mezelf ken zou ik normaal helemaal freaken. “miss Roque.” ik wordt uit mijn gedachten gerukt door de leraar. Hij kijkt me vragend aan. “ehm.... sorry meneer ik was er even niet bij wat vroeg u?” hij stelt weer zo'n moeilijke vraag maar aangezien ik nog nooit problemen heb gehad met fysica weet ik het antwoord wel. Dan gaat de bel. Ik sta op en loop het lokaal uit. “tussenuur” denk ik geïrriteerd. Ik haat tussenuren. Ik loop naar de aula niet oplettend wie er nog meer in zit. Ik ga ergens aan een lege tafel zitten. Ik zie Amy aankomen. Ze gaat tegenover me zitten en zegt: “mooi dat je hier bent ik heb echt super veel huiswerk dus dan kan je al beginnen.” ze pakt een stapel boeken uit haar tas en legt er een lijstje bij van wat er gedaan moet worden en voor wanneer. Dan loopt ze gouw terug naar haar vriendinnen bang gezien te worden met mij. Ik kijk met open mond naar de stapel boeken. Dat zijn minstens 8 vakken voor alleen morgen al. Ik pak het bovenste boek. Geweldig Frans daar snap ik dus net geen bal van. Ik open het boek en doe mijn uiterste best om het te snappen maar het wil niet echt lukken. Ik leg het boek weg en pak de volgende. Dan komt Veronique aanlopen. Hier zegt ze dit moet gedaan worden voor morgen. Ze ploft een stapel boeken op tafel en loopt weg.