Chapter 1

Er was eens, een speciaal meisje. Haar stem weergalmde doorheen de wind die naar de Oosterse landen vloog op de hemelse wolken die gouden tinten uitblonken. Haar stem was zo puur en prachtig dat zelfs de roep van de meeuwen verdween. Daar stond haar silhouette op de duinen te zingen naar dovemansoren, of toch voor zover zij wist. Haar donkerbruine haren dansten doorheen de lucht. Zoals iedere avond stond het meisje daar, en zoals iedere dag stond ook Felix er ook. Hij bewonderde iedere zonsondergang, terwijl hij naar haar maagdelijke stem luisterde, die niet anders dan afkomstig kon zijn van de goden. Hoewel haar stem om dat uur van de dag hoorbaar was, toch hoorde Felix haar verder zingen in zijn dromen s' nachts, en in zijn herinneringen overdag. Hij was betoverd door het meisje dat nooit een woord zij tegen iemand. Iedereen in het dorp was ervan overtuigt dat het meisje niet kon praten, maar Felix wist zeker dat zij de mooiste woorden kenden, én kon uitspreken met haar passionele stem. Iedere avond zong ze hetzelfde liedje, en op een avond schreef Felix de tekst op zodat het nooit zou verloren gaan als zijn herinneringen het zouden laten afweten.

Explosions of blue water in every wave,
but I ask them quintley to behave.
My love is ready, my lord, to be tend
like the cold darkness of the deep that never end.
Waiting for the man who crosses the 7 sea,
looking for her, looking for me.
Singing on the rocks, talking to the birds in the purple sky,
if he doesn't come, I prefer to die.
Feeling the rhythm of the sun, changing into the moon.
laughing to the stars, laughing to the gloom.
An endless battle of sadness, fighting against my nightmare,
he will not drawn, but when he does, I'll be there...