Page 5
“Dankje kindjelief” mevrouw Twain zegt het met een glimlach op haar gezicht en dan ziet ze Nicholas staan. “Ho, liefje, je hebt me niet verteld dat je een vriendje hebt, kom binnen men jongen” een blos verspreidt zich over mijn wangen. Ik probeer te protesteren maar eenmaal Nicholas binnengekomen is, is er van Mevrouw Twain’s vermoeidheid niets meer te zien. “Zo, m’n jongen, is zien welk boek er bij jou past, hmm, niet echt te romantisch, iets muzikaals waarschijnlijk, ik kan wel zien dat je betrouwbaar bent, loyaal aan je vrienden, hmm je houdt wel van wat avontuur” ik ben onder de indruk van haar. “Liefje, je hebt geluk met deze jongen, laat hem niet lopen” dan wendt ze zich terug tot Nicholas… “Mevrouw Twain, zou u niet wat gaan rusten, u hebt vast al een hele voormiddag recht gestaan, ik zal u naar boven brengen en een lekker kopje thee voor u maken” terwijl ik haar richting de privéwoonst duw mime ik “zo terug” naar Nicholas.
Als ik na een half uurtje terug beneden kom, zie ik dat Nicholas een jongetje van 10 helpt. “Sorry, maar ik denk echt dat in ‘in de ban van de ring’ nog iets te moeilijk voor je is” Hij haalt zo te zien zijn beste overtuigingskracht boven, maar veel haalt het niet uit. Uiteindelijk is hij toch tevreden met een ander avontuurlijk boek dat ik hem heb aangeraden. Ik zet me achter de balie terwijl Nicholas door de winkel begint te wandelen een paar boeken bekijkt en dan rustig naar mij wandelt. “Dus , je had supermoeilijk huiswerk?” ik knik en haal mijn boeken boven. “Wel, aangezien het door mij komt dat je het niet in het koffiehuisje hebt kunnen maken, zal ik wel de kassa doen tot je klaar bent met je huiswerk, lijkt je dat iets?” Hij wilt zijn vrije dag opgeven om voor mij achter de kassa van een boekenwinkel te zitten, voor mij? Wow. “Maar, dat moet je echt niet doen, ik weet zeker dat je veel belangrijkere dingen te doen hebt dan hier heel de dag zitten te niksen tot er een klant komt.” Veel haalt het niet echt uit, Nicholas zet zich al achter de kassa. “Nou, aangezien, ik niks gepland had en me anders heel de dag ga vervelen, vind ik het heus niet erg om je te helpen, dat is wel het minste wat ik voor je kan doen. Ik moet mijn grof gedrag van gisteren toch nog goedmaken, nou hup, begin maar te werken”.
Ik probeer al een half uur iets te doen aan de saaie oefeningen die Prof Goodman heeft opgelegd, maar steeds kijk ik naar Nicholas, er zijn ondertussen 5 klanten geweest en elke keer heeft hij ze geholpen, zonder dat hij 1 keer mijn hulp nodig had. En ik kan het ook niet laten van naar hem te kijken, zijn bewegingen, de manier waarop hij zo vriendelijk bleef tegen de dame die maar bleef twijfelen tussen een kookboek voor mensen die slanker willen worden en een voor mensen die slank willen blijven. Ik snap wel waarom hij in trek is bij de vrouwen. Ik onderdruk het vreemde gevoel in mijn buik dat ik krijg als ik naar hem kijk. Typisch Lia, een jongen doet een keer aardig tegen je en je krijgt het al te hoog in je bol. Sukkel die ik ben.
De werkdag zit erop, wonder boven wonder heb ik toch nog mijn werk afgekregen , ik zeg nog even gedag tegen Mevrouw Twain en sluit dan de winkel af. Rustig wandelt Nicholas met me mee, ik heb hem nog gezegd dat ik de weg wel alleen vind, maar hij weigerde. Na tien minuten, ze lijken wel een eeuwigheid, komen we bij mijn appartement aan.
“zo” zeg ik “zo” antwoord hij. Even staan we wat onwennig tegen over elkaar. Dan neemt hij mijn hand en drukt er zo’n handkus op die je zou verwachten in een oude film. Verassend genoeg past het wel bij hem om dat te doen. “het was echt zeer leuk om is een deel van jou leven te mogen meemaken” ik grinnik, niet dat mijn leven nu zo bijzonder speciaal is tegen dat van hem. “Ik vond het zeer leuk om je te leren kennen, bedankt dat je me geholpen hebt” Hij knikt en vertrekt dan, stom of niet, ik blijf hem nakijken tot hij om de hoek is.
Reageer (1)
Snel verder!!
1 decennium geleden