21/08/09

Het uitzicht is prachtig
Bijna idyllisch
Een briesje doet mijn haar zachtjes
Heen en weer wapperen
Ik kan je parfum tot hier ruiken
Jouw geur
Voelt zo vertrouwd aan
Iemand begint te spreken
Het gestommel valt weg
Mijn handen klemmen zich
Om de stoelleuning
In mijn linkerhand
Heb ik een vuist gebald
Om een zakdoek
Ik hoor ieder woord
Toch luister ik niet echt
Wanhopig doe ik een poging
Om de traan in mijn ooghoek
Te verbergen
Zachtjes zeg je de juiste woorden
Ze weergalmen in mijn hoofd
De traan begint te rollen
Ik weet dat dit het moment is
Waarop ik moet rechtstaan
En protesteren
Maar ik doe niks
Langzaam dringt het tot me door
Beseffen dat het te laat is
Voelt alsof ik mijn eigen vel
Aan stukken scheur
Jarenlang opgekropt verdriet
Vindt zijn uitweg
Ik wordt gekweld
Door het geluk dat je uitstraalt
Maar nog meer
Door de haat
Die ik ondanks alles
Toch voor mezelf koester
Want ik wou dat ik degene was
Die daar naast je stond