015.

De film was afgelopen en met een spijtig gevoel haakte ik mijn vingers los van die van Niall.
Het was een klein, onschuldig gebaar dat hij mijn hand had vastgehouden, maar het maakte mijn hele avond goed.
Ik zette Sarah voorzichtig in de buggy en legde mijn jas over haar heen.
‘Bedankt voor de leuke avond. Ik weet zeker dat Sarah ervan genoten heeft.’ Zei ik glimlachend tegen de jongens.
‘Geen probleem, wij vonden het ook gezellig. Je kunt altijd langskomen met de kleine.’ Zei Harry vriendelijk.
Ik begon de buggy al naar buiten te duwen toen ik opeens een warme hand op mijn schouder voelde.
‘Je gaat toch niet alleen lopen? Het is half negen, in de winter!’ Zei Niall bezorgd.
Ik haalde mijn schouders op.
‘Ik loop wel met je mee.’ Zei hij resoluut, maar ik schudde mijn hoofd.
‘Om vervolgens weer alleen terug te lopen? Dacht het niet. Het is al half negen ’s avonds weet je, in de winter!’ Ik grinnikte even toen ik Niall’s verontwaardigde gezicht zag.
‘Ik zet haar wel even af, Niall. Ik ben met de auto.’
Louis glimlachte lief naar me en ik zag Niall met tegenzin knikken.
‘Slaap lekker allemaal.’ Zei ik, voordat Louis de deur achter ons sloot.
We liepen in een vredige stilte naar de lift en zakten drie verdiepingen naar beneden.
Louis hielp me met het inladen van de buggy en ik hield Sarah beschermend in mijn armen toen ik in de auto stapte.
‘Hij heeft de beslissing gemaakt, of niet?’ Vroeg Louis opeens.
‘Wat voor een beslissing?’
‘Niall durfde niet toe te geven aan zijn gevoelens voor jou. Hij is bang dat er meteen van hem verwacht wordt dat hij een vaderfiguur wordt.’ Zei Louis zacht.
‘Ik verwacht dat helemaal niet van hem! Ik heb bijna drie jaar alleen in dit leven gestaan, ik kan voor mezelf zorgen.’ Zei ik een beetje verontwaardigd.
‘Ik heb het niet over jou. Ik heb het over kleine Sarah. Denk je niet dat ze naar een vader verlangt?’
Ik opende mijn mond om iets te zeggen, maar klapte hem al snel weer dicht. Louis had gelijk.
‘Rustig maar. Sarah heeft ook zo haar tijd nodig. Ik geloof dat de groep jullie al volledig heeft geaccepteerd, en ikzelf heb ook een zwak voor lieve meiden en schattige peuters.’ Hij wierp even een snelle blik op de slapende Sarah en richtte zijn ogen toen weer op de weg.
‘Sarah zal ons allemaal een plekje moeten geven, en tot de tijd dat ze Niall als meer dan een bekende zal zien, hebben jullie genoeg tijd om dit uit te vogelen. Weet alleen dat Niall echt om je geeft. Hoe idioot die blonde Ier ook kan zijn, hij zat er echt mee. Ik denk dat hij bang is dat jullie iets overkomt, als de paparazzi erachter zou komen. Niet alle fans reageren altijd even gemakkelijk op zulk nieuws. Begrijp me niet verkeerd, we houden zielsveel van onze fans, maar je kunt nooit voorspellen hoe iemand reageert.’
Ik zuchtte diep. Je wist inderdaad nooit hoe iemand zou reageren. Daar werd ik elke dag aan herinnerd als ik alleen in bed ontwaakte.
‘Dus je denkt niet dat het erom gaat dat hij bang is dat iemand erachter komt dat hij iemand leuk vindt die een kind heeft?’ Vroeg ik kleintjes.
Louis schudde zijn hoofd.
‘Zo is Niall niet. Gun hem wat tijd om aan jullie te wennen. Als jullie bij elkaar horen, dan komt alles goed.’ Zei hij met een zwakke glimlach.
Ik knikte en beet even op mijn lip.
‘Ik ben dit niet gewend weet je. Sinds het nieuws dat ik zwanger was heb ik er altijd alleen voor gestaan. In het begin was het een zware tijd. Alleen naar de zwangerschapslessen gaan, het ziekenhuis uitlopen met een gezonde baby, maar niemand hebben die het goede nieuws met je viert. Sarah’s eerste en tweede verjaardag heb ik een klein taartje gebakken, waarop kaarsjes stonden. Dat was alles. Ik heb me eroverheen proberen te zetten, en dat lukte voor een deel.
Als het om mijn eigen gevoel ging, maakte het me niet uit. Maar ik wil dat Sarah gelukkig wordt. Ik wil dat ze geliefd wordt, en niet dat ze eenzaam zal zijn, want dat is het verschrikkelijkste gevoel ooit.’ Fluisterde ik zachtjes.
Ik wist niet waarom ik mijn hart uitstootte bij de jongen die ik net een halve dag kende, maar het voelde goed.
‘Sarah zal niet eenzaam zijn, Kristen. Net zomin jij nog eenzaam zult zijn. Hoe kan iemand nu niet om jullie gaan geven? Het heeft je bij ons minder dan een dag gekost, dus je hoeft niet bang te zijn.’ Zei Louis glimlachend.
Ik keek op toen de auto stopte en realiseerde me dat we al voor mijn appartementencomplex stonden.
Samen met Louis haalde ik de buggy uit de kofferbak en ik omhelsde hem even.
‘Bedankt Louis.’