18. Zayn Malik

Ik zat thuis, alleen voor de verandering. Ik smste wat met Jazz, en hoewel ik graag meer hints wilde afgeven dat ik haar leuk vond, liet ik de smsjes niet anders overkomen dan normaal.
Wat ben je aan ’t doen? X’
Al direct kreeg ik een sms terug, en ik glimlachte tevreden.
Heb net les gegeven en ben nu aan het controleren of Tazz nog leeft. X
Ik dacht geamuseerd aan de zwarte kater van Jazz en schudde even mijn hoofd.
Wacht gewoon tot ie weer gaat kreunen. Dan weet je genoeg. X
Het was nu bijna een maand geleden sinds ik Jazz had ontmoet. Ontmoet als in, ik was tegen een raam gelopen en Jazz had me geholpen.
We hadden vaker afgesproken, en hoewel ik soms een bepaalde blik van haar ontving wist ik niet hoe ze over me dacht.
Ze kon het goed met ons allemaal vinden. ’s Ochtends zag ze Liam elke keer in het park, en ze was al een paar keer bij een van ons thuis geweest. Nog steeds had ik geen persoonlijke informatie over haarzelf uit haar kunnen krijgen, maar ik begon meer over haar te leren.
Ze had vanaf haar derde gedanst, had een juridische opleiding gevolgd, was cum laude afgestudeerd en hoopte ooit haar eigen dansschool te hebben.
Als ze thuis was en ik onaangekondigd langskwam, liep ze altijd met een capuchon van haar vest over haar hoofd. Zodra ze dat deed had ze ook minder vaak die afwezige buien, en ze was veel opener over zichzelf. Het was alsof ze zich dan veiliger voelde.
Ik werd ruw uit mijn gedachten gehaald door de trillende telefoon, weer een sms.
Hij leeft nog. Ik ben best nerveus voor morgen. Heb jij dat ook bij elk optreden? X
Ik grinnikte en typte een bevestigeng antwoord terug. Hoe vaak we tot nu toe ook al hadden opgetreden, zodra er camera’s en duizenden ogen op me gericht werden, werd ik verlegen.
Morgen had Jazz haar eerste optreden met deze dansgroep. Ze had me verteld dat ze al langer wilde optreden, maar nooit als solo artieste. Ze was bang om af te gaan. Haar dansgroep had haar opgegeven, en hoewel ze ook een paar groepsdansen zouden doen, was alle aandacht op Jazz gezet.
Tot morgenavond zou ik haar niet zien. Ze wilde al haar vrije tijd in rust en in de dansschool doorbrengen, om zich te focussen op succes.
Toen mijn telefoon weer trilde keek ik glimlachend naar het schermpje, maar het was een sms van Louis. Of we allemaal naar zijn appartement wilden komen omdat de Simon Cowell, onze manager, ons wilde spreken.
Toen ik een half uur later met de rest van de groep tegenover Simon op de bank zat begon hij te praten..
‘Nou, het probleem is dus als volgt. Over een half jaar beginnen we weer met een aantal concerten, om vervolgens in de zomer weer te gaan touren. Onze vaste choreograaf, Mandy, heeft echter haar meniscus gescheurd en nog een aantal andere verwondingen opgelopen, bij het uitoefenen van een van haar sporten. Ze heeft te kennen gegeven te willen stoppen.’ Hij zweeg even, maar ging al snel weer verder.
‘Daar jullie nu weer moeten dansen, ja Zayn, ook jij, moeten we een nieuwe choreograaf vinden. Ik was van plan om Mandy te vragen om een van haar vrienden te vragen, daar zij in het netwerk zit.’
‘Ik heb misschien een ander idee.’ Zei ik.
Het was impulsief, roekeloos en misschien ook wel heel stom om het zonder overleg met de jongens of Jazz te zeggen, maar ik deed het toch.
‘Kom morgen mee naar de danswedstrijd van een vriendin van ons. Ik weet zeker dat ze aan alle verwachtingen zal voldoen.’ Zei ik.

Hallo abo's. Het klinkt misschien heel kinderachtig, maar ik wil pas een nieuw hoofdstukje plaatsen als er meerdere reacties worden gegeven. Ik wil weten hoe het tot nu toe gaat en ervan overtuigd zijn dat mensen dit lezen.. Het is niet zoveel moeite om een berichtje te plaatsen toch?
X