Not understanding.

’Ik ben zo blij voor jou en Jasper,’ zei Alice glimlachend. Ze legde haar hand op mijn arm en keek me stralend aan. ’Je weet niet hoelang ik hier op heb gew-’
Haar grip op mijn arm verstrakte terwijl ze naar adem snakte. Ik zag haar ogen zwart worden, ze staarde als gehypnotiseerd voor zich uit.
’Pen,’ kraste ze. Ik staarde haar geschokt aan. ’Pen,’ herhaalde ze. Eer ik het wist zag ik een lichte flits naast me. Edward knielde naast Alice neer en duwde een pen in haar handen. Hij wreef zachtjes over haar rug om haar de kalmeren. Op haar armen verscheen een grote tekening van het Zuid-Amerikaans continent, ik zag haar ergens onderaan een kruisje zetten.
Zo snel als haar visioen kwam, verdween het ook weer. Haar ogen werden weer topaaskleurig en haar grip op mijn arm verslapte. ’Carlisle!’ Haar stem klonk hoog en schril. Geen twee seconden later stond Carlisle bezorgd over haar heen gebogen.
’Wat zag je?’
Ze toonde hem haar arm die bedekt werd door de tekening die ze tot in elk detail erop had getekend.
’Puerto Montt,’ zei Carlisle verbaasd.
Alice knikte. ’Denk je dat het echt waar is?’ vroeg ze voorzichtig.
’Onmogelijk,’ antwoordde Edward hoofdschuddend. Hij keek uit zijn ooghoeken naar me en draaide, zodra onze blikken kruisten, zijn hoofd terug naar Carlisle.
’Het is heel goed mogelijk,’ reageerde die. Er verscheen een rimpel op zijn marmeren gezicht. ’Als dit waar is…’ mompelde hij tegen zichzelf.
’Wat waar is,’ bemoeide ik me er nu mee. Ik ging recht staan en keek hen één voor één geringschattend aan. ’Waar hebben jullie het in hemelsnaam over?’
Ze wisselden onderling een blik uit die ik niet kon peilen.
’Dat wil ik ook wel weten!’ Jasper’s harde stem vulde de woonkamer en weerkaatste tegen de witte muren. Hij stond in twee passen naast me en sloeg zijn arm beschermend om me heen.
Edward was de eerste die reageerde. ’Puerto Montt,’ zuchtte hij.
Het gespannen gevoel dat er voortdurend had geheerst sinds Alice’ visioen, maakte plaats voor de woede die in Jasper opborrelde. Hij schudde zijn hoofd. ’Een mythe!’
Ik probeerde hem te kalmeren, wreef zachtjes over zijn wang en probeerde zijn hoofd naar mij te draaien. ’Rustig Jasper,’ zei ik.
’Hoe kan ik nu rustig zijn?’ vroeg hij gefrustreerd.
’We laten jullie beter met rust.’ Carlisle focuste zich op Jasper. ’Ik vertrouw erop dat je Dawn precies verteld wat je weet.’ Jasper draaide zijn hoofd weg en staarde strak voor zich uit. ’Jasper!’
‘Als je maar niet denkt dat ik haar naar daar laat gaan,’ antwoordde Jasper met opeengeklemde kaken. Hij draaide zich naar mij en leidde me toen naar de trap.
’Je verteld het haar,’ probeerde Carlisle op een rustige toon te zeggen.