~ Hoofdstuk 27 ~

~ Bob pov ~
Geschokt staarde ik naar de foto. Ik wist waar ik de uil van kende, die had ik vroeger zo vaak gezien. Beetje bij beetje kwamen de herinneringen terug.

'pak hem Jack, pak hem!'
Lachend rende het kleine meisje door het hoge gras. Voor haar fladderde een grote, lichtblauwe vlinder. Opgewonden graaide ze met haar kleine vuistjes naar de vlinder. Haar zwarte vlechtjes vastgebonden met rood lint danste op haar rug. Haar witte jurkje fladderde rond haar benen toen ze hoog boven het gras uitsprong
'Jack, hij vliegt weg!'
Lachend stond ik op van de picknickplaats waar we met mijn opa en oma zaten te picknicken en rende naar Suus, mijn kleine zusje toe. Ik knielde naast haar neer en tilde haar hoog boven mijn hoofd op. Ze was zo licht als een elfje en spreidde haar armen uit toen ik haar hoog boven mijn hoofd liet zweven.
'Mag ik vliegen?' vroeg ze aan onze opa en oma.
'Oke, maar voorzichtig klein uiltje van me!' antwoorden mijn oma lachend.
Ze kneep haar ogen stijf dicht, rimpelde haar neusje en langzaam begon ze te veranderen. Binnen een paar tellen stond er een lichtbruine kerkuil voor me. Krassend spreiden ze haar vleugels en vloog omhoog.
Glimlachend keek ik hoe mijn zusje rondjes vloog boven het grasveld. Geschrokken draaide ik me om toen ik het gras achter me hoorde ritselen.
'Liet ik je schrikken jongen?'
Mijn opa kwam naast me staan.
'Wanneer mogen we weer terug naar papa en mama?'
Vragend keek ik mijn opa aan.
'Ach jongen, dat weten we nog niet, maar vast snel weer'
'Papa en mama doen gevaarlijke dingen he?'
'Ja Jack, maar ze zijn wel heel goed he!'
'Ja, het zijn net superspionnen.'
'Zit je weer met je neus in Dreuzelboeken.'
Glimlachend aaide hij me over mijn hoofd.
'Ga maar lekker spelen hoor!'
Voorzichtig duwde opa me richting het grasveld.
'Oke opa, tot straks'
Blij begon ik te rennen, veranderde halverwege in mijn vossengedaante en rende achter de uil aan.

~ Opa van Jack pov ~

Met een vertederende blik keek ik richting de twee dieren die over het veld dartelde. De vos probeerde over een grote waterplas te springen, maar kwam er middenin terecht. De uil vloog krassend rondjes boven de druipnatte vos. Jack en Susan waren elf en tien jaar oud, en volgend jaar was het Jack's eerste jaar op Hogwarts. Wat werden ze toch snel groot. Jack en Susan waren mijn kleinkinderen, maar verbleven bijna elke vakantie bij ons. Mijn vrouw en zijn zoon waren beide Schouwers en moesten vaak werken. Voor hun eigen veiligheid hadden hun ouders hen geleerd hoe ze in faunaten konden veranderen. Ondanks dat het ook zo zijn gevaren met zich meebracht, ze genoten ervan om zorgeloos te kunnen spelen zonder herkend te kunnen worden door dooddoeners of andere misdadigers. Want gevaar zit in een klein hoekje.