Ik hou van je

Het busje stopt. We stappen er uit. Laura belt aan bij een klein huisje. Een vrouw van rond de 40 doet de deur open.
‘Bent u mevrouw Van den Oever?’ vraagt Laura.
‘Ja dat ben ik.’
‘Wij hebben nieuws over uw zoon.’
‘Dat kan niet hij is al een paar jaar dood’, zegt ze geschrokken.
‘Daarom komen wij hier. Kunnen wij even binnen komen?’
De vrouw knikt en houd de deur voor ons open. Ik loop achter Laura en Zendaya aan. We nemen plaats op de bank. ‘De geest van uw zoon probeert via Sebastiaan aandacht te trekken. Hij geeft hem steeds visioenen over zijn vriend die op rare manieren dood gaat. Het rare is dat die visioenen uitkomen als hij er niks tegen doet.’
Zendaya nam het gesprek over. ‘We hebben de reden gevonden waarom hij dat doet. Ik heb met hem gesproken via Sebastiaan. We gaan, als u daar toestemming voor geeft, hem oproepen in Sebastiaan’s lichaam.’
Mevrouw van den Oever knikt. Haar gezicht staat op ongeloof. Zendaya wrijft weer met blauw poeder uit het potje over de palm van mijn hand. Ik sluit mijn ogen. ‘Jongen.. spreek’, zegt ze. Ik voel me duizelig worden. Het is alsof ik inslaap van. Mijn geest treedt buiten mijn lichaam. Ik zie mezelf op de bank zitten. Zendaya hou me tegen zodat ik niet val. De ogen van mijn lichaam zijn naar binnen gedraait. ‘Het spijt me moeder’, Zegt de jongen die plaats had genomen in mijn lichaam. Dat is het enige. Daarna word ik als het waar terug gezogen in mijn lichaam. Ik knipper een paar keer met mijn ogen om mijn beeld veer scherp te krijgen. Mevrouw Van den Oever heeft tranen over haar wangen lopen. Ik glimlach naar haar. ‘Laat hij me nu met rust?’ vraag ik dan. Zendaya knikt. Ze draai haar hoofd naar mevrouw van den Oever en zegt: ‘Hij heeft belooft over u te waken.’ We staan op en lopen naar de voordeur. Mevrouw van den Oever zwaait ons uit. Ze is, aan haar gezicht te zien, nogal geschrokken.

We rijden het terrein weer op. Ik zie Victor naar me zwaaien. Ik zwaai terug. Ik voel me opgelucht. Ik stap het busje uit en zeg Laura en Zendaya gedag. Dan ren ik naar Victor. ‘Ik kan hier weg!’ roep ik. Als ik bij hem ben hijg ik even uit. Victor’s gezicht betrekt. Ik haal mijn mobiel uit mijn zak. ‘Je nummer?’ Hij geeft zijn nummer. Daarna geeft ik die van mij aan hem.
Ik bel Chris.
‘Hé Chris met mij.’
‘Hé Bassie’, Zegt Chris. Ik hoor angst ik zijn stem want ik had beloofd hem te bellen als ik een visioen had gekregen.
‘Rustig maar. Geen visioenen meer. We hebben het op gelost.’
‘Serieus?’ vraagt hij.
‘Ja’, zeg ik knikkend. ‘Ik kom weer thuis.’
‘Yeah!’ roept hij. ‘Doei Sebas.’
‘Doei Chris.’
Ik stop mijn mobiel weer in mijn zak. Opeens krijg ik weer een visioen.
Ik stap uit een auto. Chris staat naast zijn moeder voor het huis. Ik ren naar ze toe.
Ik knipper een paar keer. ‘Ik ga naar huis!’ zeg ik blij.
‘Had je een visioen?’
Ik knik. ‘Ik ren naar Chris en zijn moeder toe. Verder niks. Maar ik kom dus thuis.’
‘We houden contact, hè?’
‘Natuurlijk man’, zeg ik met een brede lach. Laura komt onze kant op gelopen. ‘Sebastiaan ik ga je naar huis brengen. Haal je snel even je spullen op?’
‘Waar ga ik heen dan? Naar Chris’ huis of naar mijn eigen huis?’ zeg ik. Al wist ik het antwoord al.
‘We hebben met je moeder af gesproken dat je nog één nacht bij Chris mag slapen.’
Ik glimlach.
Ik gooi mijn spullen in de kofferbak van het busje. Dan stap ik in. Ik kijk de hele tijd naar buiten. Ik tel de minuten af tot ik bij Chris ben. Dan stopt het busje. Mijn hart bonkt wel twee keer zo snel als normaal. Ik slik. Ik doe de deur open. Daar staan Chris en zijn moeder. Hij heeft een brede lach op zijn gezicht. Ik stap uit het busje en ren naar ze toe. Ik vlieg Chris om zijn hals. Hij houd me stevig vast. Zijn vingers strijken door mijn haar. Dan komt Laura met mijn spullen. Ze geeft ze aan Marijke. Marijke brengt de spullen naar binnen. Laura stapt weer in het busje. Ik ren er heen. Doe de even de groetjes aan Victor en Lindsay’, zeg ik tegen Laura.
‘Zal ik doen’, zegt ze lachend.
Ik loop achter Chris aan naar binnen. Als ik in de deur opening sta, draai ik me om en zwaai ik nog één keer naar Laura. Dan doe ik de deur achter me dicht.
Ik loop achter Chris aan naar zijn kamer en laat me op zijn bed vallen. De tekening die ik laatst zag hangt aan de muur boven zijn bed. Ik ga op mijn knieën zitten en bekijk de tekening nogmaals.
‘Nee, niet kijken!’roept Chris. Hij duwt me naar achteren. ‘Ik heb hem al eens eerder gezien’, zeg ik zacht.
Chris kijkt me aan met een kleine blos op zijn wangen.
‘Dus.. Je vindt me leuk of zo?’ vraag ik met een glimlach.
Chris kijkt me verbaasd aan. ‘Waarom lach je? Vind je het niet erg?’
‘Waarom zou ik.’ Ik leg mijn hand op die van hem en geeft hem een zoen. Hij kijk me met grote ogen aan. Dan sluit hij zijn ogen en we liggen nog een lange tijd op bed te knuffelen.