Hinderloop

Takken proberen haar tegen te houden. Hun gemene haken blijven hangen in haar kleren. De ruiter echter, trekt zich niets aan van het struikgewas en rijdt er dwars doorheen. Het zal niet lang duren of hij haalt haar in.
'Josh, alsjeblieft, iemand. Help!', gilt het meisje met een restje adem. Een boomstronk komt in zicht. Ze zet zich af, haar linkerbeen moet in de lucht de rechter inhalen, wat nipt lukt. Wankel landt zij op haar linkerbeen, zij moet balans herstellen om de vaart te hervinden. Maar daar is geen tijd voor. Scheve passen proberen haar weg te houden van de achtervolger. Onuitgeput hobbelt de man haar achterna.
Ze hoort de adem van het paard in haar nek.
Één fractie van een seconde letten haar ogen niet op het pad. Haar voeten rollen over haar tenen en de grond verdwijnt totdat haar kin erop neerstort.
'Welwel, wie hebben we hier? Het lijkt erop dat je dan eindelijk gevonden bent'
Elenora haalt de modder van haar mond en zet zich af tegen de grond. Een harde tik duwt haar weer tegen de aarde.
'Niet zo snel. Wij hebben dagen naar je gezocht. Eigenlijk waren wij al gestopt met zoeken, maar nu... nu ben jij daar opeens'
'Nee. Arthur', kreunt zij. Tevergeefs. De prins is al te ver weg om haar te horen.
'Alsjeblieft!', glit zij wanneer de man afstijgt. Het heeft geen zin. Genadeloos geeft hij haar een schop, zodat zij omrolt en met haar gezicht naar hem ligt. Haar ogen weigeren hem aan te kijken, zijn geperfectioneerde ijdele gezicht te zien. Hij is niet uit om de koning te dienen. Deze griezel is hier puur uit eigenbelang. Voor het geld en de eer die hij toegewezen zal krijgen van de wereld te redden van dit monster, deze heks.
'Wat zal ik eens met je doen? Volgens mij staat er een grote beloning op mij te wachten. Voor jou een beul'
Langzaam buigt hij zich naar het kronkelende lichaam. Haar arm drukt de grond met al haar kracht weg. Haren bungelen voor haar gezicht wat rood ziet van de inspanning dat het lichaam moet leveren.
De arm wordt onderuit gehaald door een nieuwe tik. Woedend spieken haar ogen naar zijn koude gezicht.
'Nu is het aan jou hoe pijnlijk de reis gaat worden. Sta op, kijk mij aan al ik tegen je spreek', brult hij.
Aan haar haren trekt hij Elenora omhoog. Haar handen schieten vanzelf naar haar hoofd.
'Open je ogen', beveelt hij. Haar wimpers liften. Goude ogen openen zich. Het zonlicht glijdt door de halve maan, deels verduisterd door haar inktzwarte pupil. Oplichtend als tijgeroog woekeren vlammen van het verleden erin.
Rustieke bewegingen leiden zijn hart dichterbij. De pluk die op haar deinzende lippen ligt wordt uit het gezicht geveegd.
Haar haastige adem duwt haar borsten tegen hem aan. Hij staat veel te dichtbij. Onzichtbaar zijn is alles wat zij wilt maar het is hopeloos. Zij is juist alles wat hij ziet. Een helder licht, een slang, een onschuldig slachtoffer, een verrader.
'Hoe kan het zo zijn?', vraagt haar vijand zich af. 'Dat gevaar ons toch zo aan trekt?'
Zij keert hem de wang toe. Maar zijn sterke hand lift haar kin naar zijn mond.
Zij probeert zich te verzetten maar ziet dat het een verloren strijd is. Zij geeft toe aan zijn greep. Haar armen om zijn nek. Haar lippen openen en vloeien langs de zijne.