--40--

Maud.
'Tom, het is beter als we teruggaan. We kunnen hier niet ons hele leven blijven zitten. Het is al bijna avond!'
'Nee', zei Tom vastbesloten, 'Ik blijf hier. En ik verander niet van gedachten, ook niet voor jou'.
Ik hoorde hoe vastberaden hij klonk en de hoop dat hij mee zou gaan, zonk tot nog onder mijn voeten.
'Waarom?'
'Gewoon'.
Ik zuchtte. Maar ik nam mijn beslissing.
'Dan ga ik wel alleen. Doei Tom'.
Ik blies hem een kushandje toe en pakte mijn spullen van de houte, nog vochtige en met mos begroeide vloer en veegde wat bladeren van mijn tasje af. Tom zei niets, en dat deed mij pijn. Voorzichtig duwde ik de takken voor me opzij en achter me hoorde ik ze nog weg zwiepen. En voor het eerst voeld ik een vlaag van ergenis voor Tom. Wat wilde hij daar doen? Verhongeren? Hij had niet eens genoeg eten! Ik nam niet eens meer de moeite om achter met te kijken. Loser! Dacht ik. En dat terwijl ik nog steeds zielsveel van hem hield. Ik schopte met mijn voet tegen wat takjes op de grond. Het leven was niet eerlijk, maar ik wilde niet de hele tijd vij Tom blijven en met vervelen. Ik had ook honger. Het werd al kouder, maar dat kwam vooral omdat ik in de schaduw van de opeengepropte bomen liep en ik trok mijn jasje aan die iik om mijn middel had vastgeknoopt. Het was mijn favoriete jasje en hoewel ik er niet van hield om op te vallen, was het felrood. Eigenlijk niets voor mij. Maar toch bleef ik het dragen.
Ik vroeg me af hoeveel ik al gelopen had, toen ik stopte. Ik had er toch allang moeten zijn? Zoekend keek ik om me heen. Het zachte ruisen van de wind en het ritselen van bladeren overstemde al het geluid. Geen mensengeluid te bekennen. Nogmaals keek ik om me heen. Bomen, struiken, bladeren en gewoon planten. Overal was het hetzelfde. Ik voelde een rilling over mijn rug heen gaan. Ik voelde me alleen. Erg alleen. Ik wilde het eigenlijk niet toegeven, maar ik miste Sam. En omdat ik moe was, en mijn benen heel erg voelde, liet ik met tegen een boom op de grond zakken. Ik rommelde in mijn tasje en haalde mijn fles met water tevoorschijn. In een slok had ik alles opgedronken en pas later besefte ik dat dat niet erg slim was geweest. Zonder dat ik het merkte, vielen mijn ogen langzaam dicht. Dromen raasden voorbij. Nachtmerrie's, maar ook leuke dromen. Dromen over Tom en Sam.