Dance! - part 9

Toen de bel was gegaan sleurde ik Axelle de klas uit. ‘Waarom zo een haast?’ ‘Ik heb zin om te dansen.’ Zei ik en deed een of andere vage dansmove. Ze lachte even en we liepen verder. Nadat we ons omgekleed hadden gingen we de zaal in. ‘Zo, welkom op de eerste dansles van het jaar. Ik heb jullie vorig jaar ook gehad dus ik denk dat we elkaar wel kennen.’ Zei Chris, hij wou dat wij hem bij zijn voornaam noemden omdat hij meneer zo stijfjes vond. ‘Omdat het nu al vast staat dat jullie die stage hebben gewonnen ga ik jullie een eigen dans laten maken. Meisjes en jongens appart. Het is belangrijk dat jullie goed samenwerken. Deze opdracht zal de enige zijn de op jullie eerste rapport staat. De uitvoering is op de laatste avond in Spanje.’ Als er nog vragen zijn hebben jullie pech, want ik ben duidelijk genoeg geweest. Kies maar een zaal.’ Ik wachtte niet en zette het op het rennen. ‘Neem mijn tas mee!’ Riep ik nog en liep naar de zaal op zolder. Deze was het grootst, mooist en had de beste muziek installatie. Ik wurmde door het volk heen wat een paar rare blikken opleverde. Ik bleef hangen achter iemand zijn tas die daardoor op de grond viel. ‘Sorry!’ ‘Loop sneller! Ze zitten achter je aan!’ Hoorde ik Axelle ergens in de verte roepen. Na een minuut rennen was ik er. Niet veel later volgde de rest. De jongens konden leuk weer helemaal naar beneden naar de andere zaal. ‘Wat gaan we nemen?’ ‘We zitten in Spanje dus we kunnen misschien een zomers liedje doen?’ ‘Ik heb gisteren een liedje op de radio gehoord, follow the leader.’ ‘Die wordt het.’ ‘Laten we dan beginnen.’ Ik liep naar de stereo en zette het op. ‘Hoe komen we nu ooit aan een dans?’ Zuchtte Axelle. ‘Laten we gewoon dansen wat in ons opkomt en dan mixen we een beetje.’