Living forever 13.1

Siva

Ik liep de school en zag meteen al Luppe en haar broers staan.
‘Hoi,’ zei ze wat verlegen tegen mij. ‘Ik wil je nog bedanken dat je me geholpen hebt.’
‘Het is niets,’ zei ik. ‘Gister avond was een vriend van mij ook in het bos. Hij vond dit op de plek waar jij viel. Is het van jou?’ Ik liet haar de ketting zien.
‘Ja!’ zei ze blij. ‘Ik dacht dat ik hem kwijt was!’ Ik deed hem bij haar om en draaide me om en om Max te vertellen dat hij van haar was. Hij was verdwenen. Tom en Jay keken me een beetje verbaasd aan.
‘Waar is Max?’ vroeg ik verbaasd aan. Luppe keek me even raar aan. Tom liep naar me toe.
‘Hij rende de wc in toen hij het meisje zag,’ fluisterde hij zo zachtjes dat Luppe het niet horen kon. Ik keek hem verbaasd aan en volgde hem naar de wc.
‘Max?’ vroeg ik verbaasd. Hij zat naast de wasbakken met Nathan naast hem.
‘It’s Rosalyn,’ fluisterde hij zachtjes. ‘That girl. That Luppe of yours is MY Rosalyn.’ Ik was verbaasd over het feit dat hij begon in het Engels, ik verstijfde over wat hij me vertelde over Luppe.
‘But Rosalyn died years ago!’ zei ik verbaasd. ‘You said that you were 20 when you met her! You’re over the 500 years now!!’
‘Sssht!’ siste Nathan. Max pakte zijn portemonnee en haalde er een velletje perkament uit. Hij vouwde het open en keek naar een schets van Luppes gezicht.
‘This is also over the 500 years old,’ zei Max zacht.
‘She must be some kind of reïncarnation,’ fluisterde Nathan.
‘She’s mine,’ fluisterde Max terwijl hij opstond. Ik greep hem bij zijn arm beet en keek hem even dreigend aan.
‘She is not your Rosalyn,’ zei ik zachtjes. ‘She is Luppe en she is definitly not yours!’ Max keek me stomverbaasd aan.
‘She is not yours either,’ zei Max en hij liep de wc uit.
‘Nog niet,’ fluisterde ik. Nathan keek me gek aan en eerlijk gezegd voelde ik me ook behoorlijk gek.