First day

Het kan me niet schelen dat mijn manager mij nu haat. Ik kan eindelijk een rustig leven hebben. Sinds mijn vijfde ben ik beroemd en ik moet zeggen na elf jaar ben je het wel beu. Ik neem diep adem en ga dan het gebouw in. Mijn oren worden meteen overbelast door het lawaai van de leerlingen. Niemand kijkt naar me om, niemand wijst naar me, kortom iedereen negeert me of weet gewoon niet dat ik hier ben. Dus zo is het om onbekend te zijn. Ik denk dat ik er wel aan gewend zal kunnen worden. Met een vage glimlach loop ik door. Ik kijk snel naar mijn agenda om te zien welke les ik eerst heb. Plots gaat er een schel geluid af.
"Uh! Wat was dat?!"roep ik uit, geschrokken.
"Dat is de bel, slimpie."zegt een jongen en rolt met zijn ogen.
"Ah.. ja.." Ik voel me blozen en snel loop ik door naar mijn les. In de klas zitten al een paar leerlingen. Ze babbelen vrolijk over hun weekend. Ik ga op de derde rij aan het raam zitten. Traag vult de kamer zich met lawaaierige tieners, maar wanneer de leerkracht binnen komt wordt iedereen stil en gaat iedereen op zijn stoel zitten.
"Hallo iedereen. Ik hoop dat jullie allemaal een goed en uitrustend weekend hebben gehad want jullie gaan zwoegen deze week." Hij grijnst wanneer de meeste leerlingen kreunen en protesteren.
"Ik hoop dat iedereen er is."zegt hij en kijkt afwezig naar een blad dat op zijn bureau ligt. Zijn ogen worden opeens groot. "Oh.. We hebben een nieuweling."
Er wordt gefluisterd en ik voel ogen in mijn rug branden.
"Bonnie Wright."
Het fluisteren wordt gemompel.
"Wilt u alsjeblieft opstaan Bonnie Wright."zegt de leerkracht. Langzaam schuif ik mijn stoel naar achteren en sta ik recht.
"HA! ze is even rood als haar haar!"lacht een leerling.
"Dankje Marge."zegt de leerkracht. "Stel je eens voor."
"Eum.. Ik ben Bonnie Wright en.."
"Vertel eens iets wat we niet weten!"roept een jongen achter mij.
De klas lacht.
"Ik ben zestien.. Heb 1 broer en 2 katten."
"Ok.. Ik ben Meneer Tom."zegt de leerkracht. "Ga maar terug zitten."
Ik knik en plof op mijn stoel.