Opdracht 1 Mythologie wedstrijd Hel

Zeus, de oppergod van de Grieken wou eens weer wat leuks beleven. Het was zo saai daar boven op de Olympus. Hij besloot naar een andere tijd te gaan. Eens kijken of daar wat leuks te beleven was.
Hera vond het eerst een niet zo goed idee. Ze had liever dat hij gewoon in het oude Griekenland bleef, zodat ze hem in de gaten kon houden. Straks ging hij er weer met een of andere vrouw vandoor en als ze pech had, zou daar ook nog weer een halfgod van komen. Maar Zeus wist haar ervan te overtuigen dat hij niks in die trant zou doen.
Hij besloot gewoon maar random ergens heen te gaan. Algauw stond hij op een brug in een drukke stad. Hij zag aan de oever een groot reuzenrad staan. Aan de andere oever stond een groot gebouw met een klokkentoren. 'Dit moet Londen zijn,' dacht Zeus. 'Daar heb ik ooit eens verhalen over gehoord. Dat is leuk om eens te zien!'
Toen zag hij op de brug Julius Caesar lopen.
'Hé, die ken ik,' dacht Zeus. 'Laat ik hem eens begroeten.' En hij liep naar Caesar toe.
'Hey, Julius,' zei Zeus. 'Wat doe jij hier?'
'Hu, wie ben jij?' vroeg Caesar.
'Herken je me niet, Julius?' vroeg Zeus. 'Ik ben het! Zeus! Je kent me waarschijnlijk alleen beter als Jupiter.' Toen Caesar dat hoorde schrok hij en viel hij op zijn knieën. Een paar mensen die langs liepen keken raar op maar besteedden er verder geen aandacht aan.
'Maar laten we naar dat leuke reuzenrad daar gaan,' zei Zeus.
'De London Eye?' vroeg Caesar nadat hij van de schrik bekomen was.
'Zou zomaar kunnen. Maar lijkt het je een goed idee?'
'Ja, tuurlijk! Laten we dan maar gaan.'
Zeus en Caesar liepen dus naar de London Eye en kochten een kaartje. Caesar had geld bij zich en betaalde dus ook voor Zeus. Je kon het natuurlijk niet maken om je oppergod zelf te laten betalen. Dat wist Caesar wel.
Het was gelukkig niet erg druk en al gauw zaten ze in een cabine. 'Laten we zeeslag spelen met dit mooie uitzicht erbij,' zei Zeus terwijl hij naar buiten wees. 'Naja, met het mooie uitzicht wat zo gaat komen.' Er was namelijk nog niet zoveel uitzicht omdat ze nog niet zo hoog waren.
'Zeeslag, dat klinkt interessant,' zei Caesar.
'Mooi,' zei Zeus. 'Heb jij pen en papier bij je? Er zit vast wel iets bruikbaars in die tas van je.'
'Ik zal eens kijken,' zei Caesar en hij begon in zijn tas te zoeken. Even later haalde hij er 2 papiertjes en pennen uit. 'Kijk eens, pen en papier.'
Hij gaf een pen en een papiertje aan Zeus en begon op zijn eigen papiertje hokjes te tekenen. Zeus volgde zijn voorbeeld en na een tijdje waren ze speelklaar.
'Aan jou de eer te beginnen,' zei Caesar tegen Zeus.
'Dank je wel, al verwacht ik wel zoiets,' zei deze.
'Ehm, eens denken,' begon Zeus. 'E5.'
'Mis,' zei Caesar. 'A3'
'Raak,' zei Zeus die het niet erg leuk vond dat Caesar meteen raak had.
Na een tijdje had Caesar al een paar boten van Zeus tot zinken gebracht, en Zeus nog maar één bij Caesar. Hij werd daar flink chagrijnig van. Hij pakte het blaadje uit Caesar zijn handen en scheurde het doormidden. 'Wat doe je hier eigenlijk?' vroeg hij ook aan Caesar.
'Ahh, wat ik hier in Londen doe? Op zoek naar wereldoverheersing natuurlijk. En blijf van mijn papiertje af!'
'Ik zal er voor de volgende keer aan denken. Maar werd Rome je te saai?'
'Zo zou je het wel kunnen zeggen ja. Ik had een magiër gevonden die me hierheen heeft gebracht. Hij had voorspelt dat ik binnenkort dood zou gaan en ik beter hier mijn geluk zou kunnen beproeven. Ik heb eerst de wereld leren kennen en nu ben ik bezig een baan in het parlement te krijgen. En dan kan ik zo ver gaan dat ik de keizer van Engeland wordt en dan de rest van Europa en dan de hele wereld! Ik ga gewoon deze hele wereld overheersen. Iedereen zal buigen voor de almachtige Caesar!'
'Ehh, Julius, draaf je niet een beetje door,' zei Zeus, die erg verbaast was over de uitbarsting van Caesar.
'Tuurlijk niet!' riep Caesar uit. 'Geloof me! Dit wordt mijn doorbraak! Veel beter dan in dat suffe Rome. En daar zou ik trouwens bijna dood gaan. Daar heb ik geen zin in.'
Zeus besloot dat het een niet zo slim idee zou zijn om Caesar hier los rond te laten lopen. Hij zou de hele wereld op zijn kop zetten. En het leek nu gewoon goed te lopen.
'Oke, rustig, rustig. Ik wens je heel veel succes.'
Ze waren bijna beneden en Zeus zou Caesar dan maar een hele leuke verassing bezorgen.
'Weet je, Julius,' zei Zeus. 'Als we zometeen hieruit zijn heb ik een hele leuke verassing voor je.'
'Wat dan?' vroeg Caesar.
'Dat ga ik je natuurlijk niet vertellen. Loop zometeen maar achter mij aan.'
Toen hun cabine beneden was stapten ze uit en liepen ze naar een steeg ergens achter de London Eye. Zeus wou zo min mogelijk aandacht trekken, en dus was een steegje het beste idee.
'Weet je wat mijn verassing is,' zei Zeus. 'Dat je weer gezellig terug mag naar waar je vandaan kwam. Het oude Rome.'
'Wat?! Nee!' riep Caesar. 'Ik wil niet terug! Ik wil niet dood gaan! O Zeus! Doe me dat niet aan!' En hij begon te snikken, te smeken, of Zeus hem niet terug wilde sturen.
Zeus luisterde niet naar Caesar's smeekbeden. 'Je bent een te groot gevaar voor deze wereld. Daarom moet je weer terug. Je zal gewoon je leven afleven. Ik laat verder alles gewoon zijn werk doen. Ik ga geen geschiedenis veranderen.' Nadat hij dat had gezegd stuurde hij Caesar terug naar zijn eigen tijd. Jullie weten natuurlijk allemaal wat hem daar te wachten zou staan.
Zeus besloot zelf ook maar weer terug te gaan.
Even later was Zeus weer terug op de Olympus.
'Zo, daar ben je weer,' zei Hera. 'Ik hoop dat je woord gehouden hebt.'
'Tuurlijk heb ik mijn woord gehouden,' zei Zeus. 'En ik ben ook nog eens redelijk snel terug. Waarom geloof je me nooit?'
'Omdat je het met jou nooit weet,' zuchtte Hera.