``71``

‘wij zijn Dean en Sam, we werkte samen’ antwoordt Dean. Even wisselen Sam en hij hun blik. ‘en je kunt die vrouw niet vertrouwen, je hebt geen zus. Je hebt helemaal geen familie meer. Het laatste familielid dat je had was je moeder’ ik sluit mijn ogen en zie mijn moeder voor me. Een traan glijdt naar beneden. ‘ze was door iets aangevallen’ fluister ik. Dean en Sam kijken elkaar even aan. ‘weet je nog verder?’ ik schud mijn hoofd en kijk naar de vrouw. ‘wat moet je van mij?’ ze schudt haar hoofd en wijst naar de jongens. ‘je denkt dat je ze kan vertrouwen? Ik ben je zus’ ze krijgt tranen in haar ogen. ‘dat je me niet meer herkent’ angstig duw ik me verder tegen mijn kussen. ‘ik ken je niet’ het is zo zacht dat ik niet weet of iemand me heeft gehoord. De vrouw haalt haar handen van haar ogen en krijgt een duivelse lach op haar gezicht. ‘voor nu heb je geluk dat die twee er zijn’ ze loopt naar het raam en schuift hem open. Sam rent naar het raam maar ze was er al uit gesprongen. Met open mond blijf ik naar het raam kijken. ‘is ze nou net gesprongen?’ vraag ik. Sam knikt en draait zich om. ‘je herinnert je helemaal niets meer?’ ik denk diep na. ‘ik weet wie mijn moeder is, dat ik een tweelingbroer had, die in een vijver is verdronken net als mijn vader en dat ik nog iemand had ontmoet. Hij heeft donker blond haar, lijkt een beetje op jullie.’ Dean schuift een stoel naar mijn bed. ‘maar verder niets?’ ik schud mijn hoofd. ‘oké, dan vertel ik iets, misschien kan je het je herinneren, en anders moet ik zeggen. Het is allemaal echt oké?’ even ga ik verzitten en knik. ‘wij zijn Dean en Sam winchester. Wij doen het zelfde werk, en omdat je moeder is overleden, ben je met ons gaan reizen.’ Ik knik, het komt me ergens bekend voor. ‘en wij’ Dean wijst naar me en dan naar zichzelf. ‘zijn al vanaf dag 1 een duo’ even trek ik verbaast mijn wenkbrauwen op. ‘ik zou eerder voor hem gaan’ ik wijs naar Sam. Dean ’s mond valt open en hij kijkt naar Sam. ‘waarom?’ ik kantel mijn hoofd een stukje. ‘kijk dan hoe schattig hij is. En jij… ik weet niet, misschien iets te ruw?’ Sam gaat lachend aan de andere kant van mijn bed zitten. ‘dat laatste wat hij zei was nu niet waar. Jullie hadden op dag 1 al mot met elkaar’
‘Sammy’ sist Dean gelijk. Even kijk ik naar Dean als hij weer naar mij kijkt.