Hoofdstuk 2

Ik liep in een bos. " Chihiro!" riep een stem. Ik kenden die stem ergens van "Chihiro kom naar me terug." ik volgde de stem. De stem bleef mijn naam zeggen. Waar ken ik die stem van? Ik bleef de de stem volgen, op zoek naar de eigenaar van de stem. Opeens stopte het bos en was overal water waar ik dan ook keek. "Je bent te laat Chihiro!" zei de stem. De zon verdween en donkere wolken kwamen ervoor in de plaats. Ik voelde pijn door heel mij lichaam, overal op mijn lichaam zaten kleine sneetjes die veroorzaakt werden door papieren vogels. " W-wat gebeurt er met me?" ik probeerde de vogels weg te slaan maar het mislukte, ze bleven maar terug komen. Ik liet mezelf op mijn knieën vallen, ik voelde mijn tranen over mijn wangen stromen en ik proefde het zout in mijn mond. Het water steeg. Toen besefte ik me dat mijn tranen de bron van het water was. Maar het was al te laat, ik verdronk. Ik werd omringd door rustig blauw. Ik lag op de bodem en keek omhoog door het water naar  de donkere lucht met een roze schoentje naast  mijn hoofd. Ik ademde mijn laatste adem uit.

"AAHHHHH!!!" "wat is er Chihiro?" mijn moeder kwam mijn kamer binnen en kwam bezorgt bij me op bed zitten. " Had je een slechte droom?" ik knikte. " wil je bij mij bed liggen?" even dacht ik eraan om ja te zeggen, ik voelde me helemaal in de war en papa was toch weg naar zijn werk, hij was meer op zijn werk dan thuis. Maar kom op ik ben 15! Ik bent niet bang van een droom. "Nee hoor mam, het komt wel weer goed" "Weet je het zeker?" ik knikte. Ze  stond op van het bed en liep naar de deur, voordat ze hem dichtdeed hoorde ik haar zeggen dat als er iets was ik naar haar toe moest komen. De rest van de nacht sliep ik niet meer. Rond vijf uur had ik er genoeg van en stapte ik uit mijn bed en ging ik onder de douche staan. Wat gebeurde er de laatste tijd toch? Die dromen? Waar komen ze vandaan? Na het douchen kleedde me aan en verzorgde ik mijn uiterlijk tot in de puntjes, ik had toch tijd genoeg. Ik smeerde een laag foundation onder mijn ogen om mijn wallen te verbergen, het werd al iets minder erg maar ik zag er nog moe uit. Ik deed oogschaduw op, goude en bruine tinten, dat paste goed bij mijn ogen. Ik tekende een lijntje boven mijn ogen en deed nog wat mascara op mijn wimpers. Vervolgens deed ik nog wat lipgloss op. Ik keek in de spiegel, niet slecht. Ik zag er nog wat moe uit maar het viel mee. Ik liep terug naar mijn kamer en keek op de klok 7:04. Ik zuchtte en ging op mijn bed liggen. Misschien moest ik naar mijn tekening kijken als ik erachter wou komen waarom ik deze dromen heb. De tekening kan misschien iets duidelijk maken. Ik pakte mijn tas en ging terug op mijn bed zitten met de tas in mijn armen. Oke chihiro, adem in en uit. Het komt helemaal goed... er is niks om bang voor te zijn. ik haalde het schrift uit mijn tas en bladerde naar de bladzijde die ik gisteren nog zo hard had dichtgeslagen. Ik staarde vol ongeloof naar wat ik had getekent. Een draak. Ik had altijd draken willen tekenen maar het mislukte altijd. En deze draak leek op geen een van de draken die ik in mijn tekenboeken heb staan. "Hoe heb ik dit kunnen maken?" ik volgde met mijn vingers de lijnen van de draak. ik scheurde voorzichtig de bladzijde eruit en legde hem in mijn nachtkastje, ik wou de tekening bewaren maar ik wou niet dat iemand hem zou zien op school. Wat moet ik hier nou van denken, wat zegt het dat ik opeens een draak kan tekenen. het was nu 7:32. ik liep naar beneden en maakte lunch voor in de middag en een botherham om nu op te eten. Het was nog vroeg maar ik  kon nu niet stilzitten. ik liep naar buiten en voelde de wind langs mijn benen gaan. ik kreeg er rillingen van. Ik begon te lopen richting school. Opeens voelde ik een soort warmte of energie aan mijn rechterkant, ik keek en zag het bos. "Chihiro" leken de bomen te fluisteren. Dit kan niet echt zijn, toch bleef ik staan luisteren om te horen of het er echt was. ik hoorde het nog eens "Chihiro." ik wou net naar het bos lopen toen ik een hand op mijn schouder voelde. "Hey Chihiro? Wat ben je aan het doen?" Het was Seira. Met mijn aandacht nog op het bos gericht zei ik dat ik aan het wandelen was. Maar hoe hard ik mij ook concentreerde op het bos... de warmte, de energie en het gefluister leek verdwenen te zijn. "Kom laten we naar school gaan." Zei ik tegen Seira. "Oke, hey weet je wat ik gisteren gedaan heb...." en zo begon Seira tegen mij te praten. Ik kon me er niet echt op concentreren maar ik deed mijn best. Uiteindelijk kwamen we op school aan. ik propte mijn Jas en mijn eten in mijn kluisje en liep naar de les. 
Ik merkte dat ik weer afgeleid was toen Seira mij aantikte en vroeg waar ik was. Ik keek naar mijn schrift en ik zag een nieuwe tekening. snel deed ik mijn schrift dicht voordat iemand het kon zien. Thuis zal ik de tekening bekijken. Niet hier op school. De rest van de dag kon ik niet me niet meer concentreren en toen mijn laatste lesuur geëindigd was rende ik zo hard als ik kon naar huis. Ik voelde me gespannen... en nieuwe tekening. Misschien begrijp ik na deze tekening wat er met me aan de hand is.