03. - Daphne Brown

Vrolijk haak ik mijn arm in de zijne. Ik weet niet waarom ik opeens zo vrolijk ben. "Allright then. Let's go!" Ik zou hem even meenemen naar de post. Gewoon om te kijken of hij geen ernstige verwondingen heeft. Zodra we in het kleine hutje aankomen zet ik hem neer op een stoel. "Did they hurt you?" Vraag ik. Hij wendt zijn blik af en knikt langzaam. Ik bijt op mijn lip. "Where?" Hij zucht. "My leg and my hip." Ik knik en neem mijn EHBO koffertje. Ik kniel bij hem neer. "I'm gonna start with your leg allright?" Hij knikt en hij tilt zijn zwembroek iets meer op. Een paar blauwe plekken en wonden komen tevoorschijn. "O my god, Niall. Did they did this to you?" Hij knikte langzaam. Ik begin zijn been te verzorgen. Hoe kunnen 3 jongens dit nu doen? Ik laat mijn blik naar zijn gezicht glijden. Zijn ogen staan pijnlijk en zijn mond is in een nietszeggende streep getrokken. Na zijn benen verzorg ik ook zijn heup, en geloof me: Die is er niet veel beter aan toe.

Even later lopen we over het strand. Niall had me verteld over de 3 jongens en over hoe ze hem al een lange tijd aan het lastigvallen waren. "If you ever need help, I'm here for you." Zei ik. Hij keek me even aan en waterige glimlach speelde om zijn gezicht. "Thank you." Zei hij zacht. Hij keek op zijn donkerblauw uurwerk om te weten te komen hoe laat het is. "It's getting late, I'm going home." Zegt hij. Ik knik. "Yes, allright." We lopen samen naar zijn spullen. Als we bij zijn spullen zijn komt er ineens een meisje op ons af. "Oh my god, Niall Horan! Can I take a picture with you?!" Niall glimlacht eens en nam een foto samen met het meisje. Wat is dit? Is hij beroemd of zo? Als het meisje weggaat kijk ik hem vragend aan. "I'm in a band called One Direction." Ik denk even na maar kom tot de conclusie dat ik nog nooit van ze gehoord heb. Ik zoek het wel eens op. Ik zet nog snel mijn nummer in zijn mobiel en hij doet hetzelfde bij mij. Hij raapt al zijn spullen bij elkaar en zucht eens. "Thank you for saving me, Daphne." Ik, glimlach. De manier waarop hij mijn naam zei gaf me een leuk gevoel. "You're welcome Niall." Met die woorden namen we afscheid. Zou ik hem ooit nog terugzien?