Liam Payne

Ik word wakker van het geluid van mijn wekker. Het is maandagmorgen en ik ben doodmoe. Vannacht heb ik een hele tijd in bed liggen te woelen en te draaien tot ik uiteindelijk rond half 5 in slaap viel. Allerlei gedachten raceten door mijn hoofd. Met tegenzin sta ik op en kleed ik me aan. Als ik beneden kom zitten mijn zussen en mijn moeder al aan het ontbijt. Ik ga aan tafel zitten en smeerde een boterham. “Wat zie je er moe uit Liam,” zei mijn moeder. “Heb je soms weer een nachtmerrie gehad”. Die had ik bijna elke nacht. Steeds weer komen de beelden terug van het auto ongeluk…
We reden in onze auto de parkeerplaats van de supermarkt af toen er plotseling een auto aan de bestuurderskant tegen ons aan knalde. Mijn vader was op slag dood, mijn moeder had haar arm en been gebroken en ik en mijn zussen hadden alleen wat blauwe plekken.
Na de dood van mijn vader zijn we van Wolverhampton naar London verhuist om opnieuw te beginnen. Alle herinneringen achterlatend. Ik en mijn zussen zitten hier op de middelbare school en mijn moeder heeft een baan als journaliste voor een belangrijk tijdschrift. Mijn vader had een goede baan dus arm zijn we niet. Eigenlijk zijn we best wel rijk. We wonen in een grote villa in een deftige villawijk.
Thuis is de enige plaats waar ik mezelf kan zijn. Mijn onzekere, verlegen zelf. Maar op school ben ik iemand anders. Daar doe ik stoer en hoor ik bij het groepje populairste kinderen van de school. Soms doen ze dingen waar ik eigenlijk niets mee te maken wil hebben maar toch doe ik mee. Zo hoor ik ‘erbij’.
Na een paar maanden op mijn nieuwe school zag ik háár. Ik stond bij mijn kluisje toen ze langsliep. Ze had lang, bruin haar en droeg een wit jurkje met bloemetjes erop. Ze liep naar een meisje met blond haar (een vriendin denk ik) toe, en begon met haar te praten. Ik staarde haar met open mond aan. Toen kreeg ik mezelf weer onder controle. Ik deed snel mijn kluisje dicht en liep haastig naar buiten. In de metro op weg naar huis moest ik de hele tijd aan haar denken. Ze was het mooiste meisje dat hij ooit had gezien.
Sindsdien denk ik elke minuut aan haar. Ik kan haar niet uit mijn hoofd krijgen. Soms denk ik dat ik niet goed bij mijn hoofd ben. Ik weet haar naam niet eens!