Ch.52 - Give me a chance
(pov Joe)
‘’We doen echt ons best, en je hoeft je geen zorgen te maken, de politie doen hun uiterste best hun te vinden’’. Maria bleef stil. Kevin en Danielle keken me aan. ‘’ehm.. Maria.. ik denk dat Winston een stukje wil lopen, zullen we weer verder gaan’’. Ze staarde voor zich uit, uit het raam. Ver in gedachte. Ik raak haar voorzichtig aan ‘’kom’’. Ze knikt ‘’ke’’. We stonden op en lopen naar de voordeur. ‘’bye, we bellen’’glimlacht Danielle naar Maria en gaf haar een knuffel. Ze glimlacht ‘’is goed’’.
We lopen naar buiten met Winston. ‘’zullen we door het park?’’. Ze knikt. Samen lopen we naar het park. Er kwam een donkere lucht aan zetten.
In het park laat ik Winston los en zoek een bankje en trek Maria mee en ga op het bankje zitten. Ze keek naar de lucht ‘’dat ziet er niet veel belovend uit’’. Ik schud lachend m’n hoofd. Alhoewel ik wist dat ze maar deed alsof, ik was blij dat ze een glimlach op haar gezicht had. Ik keek naar Winston die al ver heen was. ‘’bedankt dat je me steunt’’begint ze zacht na enkele minuten. ‘’natuurlijk, daar zijn vrienden voor’’. Ze knikt. Ik keek kort naar haar lippen die ik op dit moment graag zou willen ontmoeten.
We staarden elkaar aan. Langzaam kwam ik dichterbij. Niet wetend of ik dit wel moet doen. Haar lippen waar een paar centimeter van me verwijderd.
Dan breekt de hel los en begon het te regenen. Net wanneer onze lippen elkaar bijna aanraken keek ze omhoog ‘’ik denk dat we naar huis moeten’’. Met tegenzin knik ik en roep Winston terug. Hij kwam aangesneld en ik maak hem weer vast en samen lopen we terug naar huis. De hele rit hadden we geen woord verwisseld. Ik deed m’n jas uit en deed hem om haar schouders. Ze keek me aan ‘’nee straks word je ziek’’. Ik schud m’n hoofd ‘’maak je maar geen zorgen om mij’’. Ze glimlacht vaag en steekt haar arm door mijn arm en legt haar hoofd tegen m’n schouder. Ik glimlach en loop verder.
De pers kwam op ons afgelopen. Snel verstopt ze haar gezicht in m’n schouder. ‘’kom’’. Ik pak haar hand en begin te rennen, wanneer het harder begon te rennen. Winston kwam blaffend achter ons aan rennen.
(pov Maria)
We rennen het huis in. Ik sloot de deur achter ons. Ik leun lachend tegen de voordeur aan. Het water droop uit onze haren. Winston schud al het water van z’n vacht. Ik keek naar Joe, wiens t-shirt door de regen aan z’n lichaam vast geplakt heeft. Ik deed z’n jas af en hing hem aan de kapstok.
Hij kwam dichterbij en drukt z’n lippen op die van mij. Verrast beantwoorde ik de zoen kort. Ik trok me terug ‘’wat.. doe je’’. Hij keek naar de grond ‘’het spijt me, ik moest weten wat je doet’’.
‘’Maar die songtekst dat op de tafel lag dan?’’. ‘’wat is daarmee’’. ‘’Ik dacht dat je nog gevoelens had voor Sarah’’. Joe schud z’n hoofd. ‘’Wacht.. je had m’n songtekst dus wel gelezen?’’. Ik keek blozend naar de grond ‘’misschien’’.
Het bleef even stil tussen ons. ‘’en nu?’’. Ik haal m’n schouders op. ‘’Zou je me nog een kans geven als ik je om de kans vroeg?’’. Ik keek bedenkelijk naar de grond. ‘’Ik zou je alles geven wat je wil’’. ‘’ik kan je die kans geven’’. ‘’Echt?’’vroeg hij opgelucht. Ik keek hem aan en knik. Hij sloeg z’n armen om me heen. Ik glimlach en leg m’n hoofd op z’n borst. ‘’je bent nat’’lach ik voorzichtig wanneer ik hem loslaat. ‘’Ik trek een schoon shirt aan. Ik knik en loop achter hem aan de trap op en loop naar de logeerkamer en pak een joggingbroek en een shirtje en kleed me om.
Niet veel later loop ik terug naar beneden waar Joe ook al omgkleed was. ‘’Wat wil je eten?’’. Ik haal m’n schouders op. ‘’Ik bestel wel een pizza’’. Ik glimlacht. Hij pakt z’n mobiel. Ik laat me op de bank neerploffen.
Niet veel later komt Joe weer terug ‘’De pizza is er over 10 minuutjes’’. ‘’prima’’. Ik zet de tv aan en leg m’n benen op z’n schoot.
Zijn mijn lezertjes nu tevreden?
‘’We doen echt ons best, en je hoeft je geen zorgen te maken, de politie doen hun uiterste best hun te vinden’’. Maria bleef stil. Kevin en Danielle keken me aan. ‘’ehm.. Maria.. ik denk dat Winston een stukje wil lopen, zullen we weer verder gaan’’. Ze staarde voor zich uit, uit het raam. Ver in gedachte. Ik raak haar voorzichtig aan ‘’kom’’. Ze knikt ‘’ke’’. We stonden op en lopen naar de voordeur. ‘’bye, we bellen’’glimlacht Danielle naar Maria en gaf haar een knuffel. Ze glimlacht ‘’is goed’’.
We lopen naar buiten met Winston. ‘’zullen we door het park?’’. Ze knikt. Samen lopen we naar het park. Er kwam een donkere lucht aan zetten.
In het park laat ik Winston los en zoek een bankje en trek Maria mee en ga op het bankje zitten. Ze keek naar de lucht ‘’dat ziet er niet veel belovend uit’’. Ik schud lachend m’n hoofd. Alhoewel ik wist dat ze maar deed alsof, ik was blij dat ze een glimlach op haar gezicht had. Ik keek naar Winston die al ver heen was. ‘’bedankt dat je me steunt’’begint ze zacht na enkele minuten. ‘’natuurlijk, daar zijn vrienden voor’’. Ze knikt. Ik keek kort naar haar lippen die ik op dit moment graag zou willen ontmoeten.
We staarden elkaar aan. Langzaam kwam ik dichterbij. Niet wetend of ik dit wel moet doen. Haar lippen waar een paar centimeter van me verwijderd.
Dan breekt de hel los en begon het te regenen. Net wanneer onze lippen elkaar bijna aanraken keek ze omhoog ‘’ik denk dat we naar huis moeten’’. Met tegenzin knik ik en roep Winston terug. Hij kwam aangesneld en ik maak hem weer vast en samen lopen we terug naar huis. De hele rit hadden we geen woord verwisseld. Ik deed m’n jas uit en deed hem om haar schouders. Ze keek me aan ‘’nee straks word je ziek’’. Ik schud m’n hoofd ‘’maak je maar geen zorgen om mij’’. Ze glimlacht vaag en steekt haar arm door mijn arm en legt haar hoofd tegen m’n schouder. Ik glimlach en loop verder.
De pers kwam op ons afgelopen. Snel verstopt ze haar gezicht in m’n schouder. ‘’kom’’. Ik pak haar hand en begin te rennen, wanneer het harder begon te rennen. Winston kwam blaffend achter ons aan rennen.
(pov Maria)
We rennen het huis in. Ik sloot de deur achter ons. Ik leun lachend tegen de voordeur aan. Het water droop uit onze haren. Winston schud al het water van z’n vacht. Ik keek naar Joe, wiens t-shirt door de regen aan z’n lichaam vast geplakt heeft. Ik deed z’n jas af en hing hem aan de kapstok.
Hij kwam dichterbij en drukt z’n lippen op die van mij. Verrast beantwoorde ik de zoen kort. Ik trok me terug ‘’wat.. doe je’’. Hij keek naar de grond ‘’het spijt me, ik moest weten wat je doet’’.
‘’Maar die songtekst dat op de tafel lag dan?’’. ‘’wat is daarmee’’. ‘’Ik dacht dat je nog gevoelens had voor Sarah’’. Joe schud z’n hoofd. ‘’Wacht.. je had m’n songtekst dus wel gelezen?’’. Ik keek blozend naar de grond ‘’misschien’’.
Het bleef even stil tussen ons. ‘’en nu?’’. Ik haal m’n schouders op. ‘’Zou je me nog een kans geven als ik je om de kans vroeg?’’. Ik keek bedenkelijk naar de grond. ‘’Ik zou je alles geven wat je wil’’. ‘’ik kan je die kans geven’’. ‘’Echt?’’vroeg hij opgelucht. Ik keek hem aan en knik. Hij sloeg z’n armen om me heen. Ik glimlach en leg m’n hoofd op z’n borst. ‘’je bent nat’’lach ik voorzichtig wanneer ik hem loslaat. ‘’Ik trek een schoon shirt aan. Ik knik en loop achter hem aan de trap op en loop naar de logeerkamer en pak een joggingbroek en een shirtje en kleed me om.
Niet veel later loop ik terug naar beneden waar Joe ook al omgkleed was. ‘’Wat wil je eten?’’. Ik haal m’n schouders op. ‘’Ik bestel wel een pizza’’. Ik glimlacht. Hij pakt z’n mobiel. Ik laat me op de bank neerploffen.
Niet veel later komt Joe weer terug ‘’De pizza is er over 10 minuutjes’’. ‘’prima’’. Ik zet de tv aan en leg m’n benen op z’n schoot.
Zijn mijn lezertjes nu tevreden?
Reageer (5)
awesomenneeesss
1 decennium geledenSnel verder
snel verder!
1 decennium geledenHeeeeeel erg tevreden!
1 decennium geledenZeker wel!
1 decennium geledenJAAAAAAAAA!!!
1 decennium geleden