``65``

‘laat het uit je hoofd’ Dean kijkt schuld bewust naar Missouri. ‘maar ik…’ ze kapt hem af. ‘ik kan je gedachtes lezen’ zijn wenkbrauwen schieten omhoog. ‘ja, dat dus ook’ hij gaat op de bank zitten. Sam neemt plaats naast hem maar ik blijf staan. Er is iets aanwezig. Iemand anders. ‘maar jij, ik weet niet wie jij bent’ ik kijk naar Missouri. We blijven stil. Ik ben Alexandra. Ze knikt. ‘leuk je te ontmoeten Alex’ nu knik ik. Mijn blik gaat nog een keer naar de dubbele deuren en dan neem ik plaats op de enige stoel. De jongens schuiven ongemakkelijk heen en weer. Wat is er met ze? Zou ik iets voor ze kunnen doen? Een hand wordt op mijn schouder gelegd. ‘het komt goed, ze zijn sterk’ ik sluit mijn ogen en knik. ‘Missouri, weet jij iets over ons oud huis?’ ze knikt. ‘ik heb het altijd in de gaten gehouden, na het incident. Er is wel iets gaande. Ieder geval niet hetzelfde als wat er met jullie is overkomen.’ Sam knikt langzaam. ‘ik weet zeker dat er nog iets in zit’ ze knikt en staat op. ‘dan gaan we er morgen naar toe’ verbaast door haar antwoordt bekijk ik haar nog eens goed. Haar bruine huid toont tekenen van het ouder worden. Haar korte zwarte haar dat kort geleden nog is geknipt. Dan haar ogen, donker bruin, maar ergens zou ze zou in iemands ziel kunnen kijken. Ze zijn nu gefixeerd op mij. ‘jullie kunnen voor nu wel hier blijven logeren. Dean als jij de spullen dan uit de auto haalt, dan maakt Sam de bedden op.’ ze willen er allebei tegen in gaan maar 1 blik van haar is genoeg. Ik grinnik zachtjes. ‘vertel me eens meisje, wat is jou geheim, dat je van ze verbergt?’ onze ogen blijven op elkaar gericht. Wat dacht je van… ga uit mijn hoofd. Missouri knippert. ‘je kunt je krachten goed onder controle houden’ er breekt een glimlach door. ‘ik had een goede leermeester’ mompel ik zacht. Mijn moeder was een van de meest getalenteerde paranormaal begaafde persoon die ik ooit had gekend. Missouri knik langzaam. ‘en je weet heel goed wie hier nog meer is’ klinkt het in mijn hoofd. Dat weet ik inderdaad. ‘de bedden zijn opgemaakt’ Sam staat in de deur opening. ‘helaas heb ik maar 1 1-persoonsbed’ ik rol met mijn ogen. ‘wie van jullie slaapt daar in?’ vraag ik aan Sam en Dean. Dean krijgt zijn bekende glimlach weer. Het stelt me gerust tot dat ik een afkeurend geluid van achter me hoor. ‘laat dat ook maar uit je hooft Dean. Als je iets bij haar wilt doen moet je het toch anders proberen’ Dean kijkt snel weg terwijl ik probeer van bed te wisselen met Sam.