[Chapter 09] Truth or dare? Liar.

Wanneer we onze namen hebben opgegeven bij de deur en we zijn binnen gelaten, begint het bal pas. Onze jassen worden aangenomen en door middel van een butler worden we naar de balzaal geleidt. Ik kijk mijn ogen uit naar de verschillende mensen die er rond lopen. Alle mannen in prachtige pakken en alle vrouwen in prachtige jurken. Iedereen zit er mooi, zelfs schitterend, uit.
Niall knipt even met zijn vingers en gelijk komt er een butler naar ons toegelopen. Niall pakt twee glazen met champagne van het dienblad af en knikt naar de butler. Hij geeft er een aan mij en houdt dan zijn glas omhoog.
'On your white prince', zegt hij.
'On an great evening', verbeter ik hem met een grijns. We klinken onze glazen en nemen er een slok uit. We blijven langs de zijlijn kijken naar de vele verschillende mensen. Telkens buigen we weer naar elkaar toe, fluisteren we wat en beginnen we te gniffelen als een stel pubers.
Na een tijdje pakt Niall het lege glas uit mijn hand en zet die op een tafel naast ons neer. Hij gaat voor me staan en houdt zijn hand op.
'May I, Miss?' fluistert hij zwoel. Zijn blauwe ogen lijken door zijn zwarte smoking nog blauwer en door de kroonluchters aan het plafond twinkeling zijn ogen. Even voel ik mijn hart overslaan, maar ik herstel mezelf en leg mijn hand in zijn hand.
'You may', fluister ik op dezelfde zwoele toon als hij. Zijn mondhoeken krullen lichtjes omhoog. Beide zijn we bewust van de sfeer die tussen ons in is ontstaan, beide bewust van het feit dat we er niet om geven.
Ik sla mijn armen om zijn hals en laat mijn vingers express even door zijn haar glijden. Hij legt zijn handen op mijn heupen, zodat daar een warm gevoel verspreidt. Zacht schuifelen we heen en weer op de maat van de muziek. We kijken elkaar in de ogen. Even is het alleen wij, totdat er iemand al vrij snel het moment verstoort door op Niall zijn schouder te tikken.
Het meisje staat met een grote grijns en grote ogen van ongeloof. Ze wappert met haar handen, niet om zichzelf lucht toe te blazen, maar meer alsof ze gaat opstijgen. Ze doet haar mond open om wat te gaan zeggen, als Niall haar voor is.
'Can I have this dance?' vraagt hij. Het lijkt even alsof het meisje elk moment kan gaan flauwvallen, maar dan herstelt ze zich en slaat ze snel haar armen om zijn hals alsof haar leven ervan af hangt.
Ik frons mijn wenkbrauwen en kijk met een gekwetst blik naar Niall. Zijn lippen vormen de woorden 'I'm sorry', maar ik heb me al omgedraaid.
Daar sta ik dan midden in de balzaal, in mijn eentje, omringd door dansende koppels. Ik kijk een tikkeltje verloren uit mijn ogen, als er iemand in een rechte lijn op mij afkomt lopen. Het lijkt alsof het in slowmotion gebeurd. Zijn bruine krullen omringen perfect zijn gezicht. Zijn zwarte smoking met strik, die nonchalant express wat losser is omgedaan. Zijn lippen vol en licht omhoog gekreuld tot een verleidelijke glimlach. Zijn groenige ogen die een zelfverzekerde blik bevatten.
Mijn hart slaat een paar tellen over, waardoor ik verstijfd aan de grond sta genageld. Dit keer is het mijn hart én hoofd die zeggen dat het goed zit, maar toch knaagt er iets diep in mijn hart.
'Can I have this dance?' vraagt hij zwoel. Slechts een seconde blijft het stil tot hij het laatste woordje uitspreekt dat mijn wereld op zijn kop laat staan. 'Rose'


[Reactie + Kudo? Thankyou! ]