Eerste ontmoeting?

Ik opende mijn ogen, en alles wat ik zag was wit. Het was een hele felle kleur wit en- "HATSJOE!!!" De echo van mijn nies weergalmde door de lege ruimte. Tenminste, dat deed hij, voor hij weer terugkaatste. "Eh? Wie is daar? Wie ben je?" Ik hoorde een paar voetstappen naderen, tezamen met het geluid van vleugels. Ik draaide me om en zag de mooiste engel die ik in mijn leven had gezien. Hij had twee paar vleugels, lentegroene haren die schitterden in het, ehm, licht, en de meest hemelsblauwe ogen die ik ooit had gezien. Op een of andere manier voelde ik me alsof ik hem al heel lang kende.

"Wie ben jij, en waarom ben ik hier?" Hij verwachtte duidelijk een antwoord. "En waarom heb jij ook vleugels?" Ik keek achterom en merkte dat ik inderdaad vleugels had. Ik bekeek mezelf eens goed. Ik had lange, goudblonde haren, een witte jurk tot net over mijn knieën, en handschoenen en- Wacht, dit is net als in die droom van toen! "Ik zie, dat je net als ik geen idee hebt waar we zijn." Ik knikte. Ik kon geen woord uitbrengen, en de ongemakkelijke stilte doorkliefde de lege ruimte.
_______________________________________________________________________


"Ha. Daar zijn jullie." "Wie ben jij? En waarom zijn we hier?" Het was voor het eerst dat ik haar stem hoorde. Het was een stem die de deuren van de hemel zou kunnen doen openen, en me een warm gevoel gaf vanbinnen. "Jullie zijn hier, omdat jullie ontwaakt zijn. Daarom moet ik met jullie afrekenen. Geen zorgen, het zal zonder pijn zijn zolang jullie je niet verzetten. Er is hier letterlijk niets behalve ons, dus jullie hbeen geen element om te manipuleren." Element om te manipuleren? Is dat mogelijk? Maar er zat een gaatje in zijn plan. Ik had nog altijd mijn fluit nog. "Heh."
"Wat valt er te lachen, Ancient?"

Ik transformeerde mijn fluit in een zweep. Plots hoorde ik een geluid dat ik niet kende. Het meisje, van wie haar hoofdband een soort vizier was geworden, zei: "Het heeft geen nut. Hij is niet vatbaar voor fysieke aanvallen." "Dat heb je goed gezien, meisje. Jullie kunnen mij toch niet stoppen. Jij kan alleen maar toekijken hoe ik deze Ancient aan mij onderwerp." "Ah. Jij denkt dat ik compleet hulpeloos ben. Jij denkt, dat ik niet kan aanvallen omdat ik nog te zwak ben, hè?" Het meisje sprak in een kwade toon. Ze had nog steeds haar vizier voor haar ogen. "Nou, dan zal ik je wat laten zien! Jij zal nooit meer denken dat meisjes alleen maar zwak zijn!"

De edelsteen op haar hoofdband begon te stralen, met een licht bijna zo fel als het meisje zelf...