Mila Jessica Adams

Haastig pak ik mijn boeken uit mijn locker en loop ik naar buiten, waar Alexis al op me staat te wachten. Vragend kijk ik haar aan “Waarom ben jij al zo vroeg buiten?” “We mochten eerder gaan” is haar korte antwoord. Ik knik als bevestiging dat het goed is en ga op mijn scooter zitten. Alexis staat nog een beetje te draaien. “Alex, stap op!” Ze schrikt op, wat me even doet grinniken. “Welke jongen is het?” vraag ik haar nieuwsgierig. Ze krijgt lichtje blosjes op haar wangen. “James” Ik knik, James is een knappe jongen, maar ontzettend ijdel en dat is niet zo mijn type. Ik grinnikte kort, ik had ook altijd wat aan te merken op jongens. “James is een leuke jongen voor jou!” sprak ik haar toe. “Yeah, hope so” was haar antwoord. “En nu opstappen, we gaan dansen!” Ze deed haar helm op en stapte achterop mijn scooter. Alexis en ik zaten al vanaf kleins af aan op dansles. Vroeger hadden we vaak ruzie en konden we het niet goed met elkaar vinden, maar sinds de brugklas is dat eigenlijk wel veranderd. We konden beiden niet echt opschieten met de mensen in onze klas en trokken steeds meer naar elkaar toe. Uiteindelijk bleek ze toch niet zo vreselijk te zijn als verwacht. Nu we op 5 VWO zitten zijn we nog steeds ontzettend goed bevriend. Ze is gewoon iemand die me begrijpt, terwijl anderen dat niet doen.

Ik schrik op uit mijn gedachte door een gillende Alexis. “Kijk uit!” ik druk op de rem, maar bots alsnog tegen de auto aan, ik voel hoe de scooter omvalt, maar breek de val met mijn arm. Achter me hoor ik Alexis kreunen. “Gaat het?” vraag ik bezorgd, terwijl ik onder mijn scooter uit wil komen. “Ja, bloed alleen wat” hoor ik. Bloed, Alexis en bloed is een hele slechte combinatie. De bestuurder staat inmiddels naast ons en helpt ons mee op, die zou wel geschrokken zijn. Als ik uiteindelijk met wat hulp rechtop sta, help ik samen met de jongen Alexis op. Haar arm zit onder het bloed, maar daar blijft het bij. “Sorry, we hadden je echt niet gezien” De jongen glimlacht dat het goed is. Zijn tanden staan een beetje scheef in zijn mond, wat hem enorm schattig maakt. “We moeten naar huis Mil, ik moet iets op mijn arm doen” Ik knik en wil weer op mijn scooter stappen, maar een hand houd mij tegen, een kleine tinteling gaat door mijn lichaam “Ik wil jullie wel brengen?” Ik knik dat het goed is. Niall zet de scooter achter op de laadklep van de auto. Aangezien er alleen maar plaatsen voorin zijn gaan we daar zitten. Snel stap ik de auto in, waarna ik gevolgd wordt door Niall en Alexis. Niall start de auto. “Dus, waar moeten we naartoe?” “Ik wijs je de weg wel!” beantwoord Alexis de vraag. De auto komt met een brommend geluid in beweging en langzaam beginnen we te rijden. “We gaan dansen dus echt niet halen hé!” Alexis knikt “Ze zal wel boos op ons zijn, maarja, niets aan te doen” Ik knik. Er valt een ongemakkelijke stilte, maar die wordt al snel doorbroken door een hand op m’n been. Verschrikt kijk ik op en kijk in het lachende gezicht van Niall. Hij ziet er zo leuk uit! Zijn mooie helderblauwe ogen die leuk staan bij zijn warrige blonde haren. Zijn scheve tanden die hem zo schattig maken als hij hard lacht. Wat een cutie!