Capite 13; The disappearance

Alsof er voor de rest niets aan de hand was, gingen de lessen de volgende dag gewoon door. Met de magieles leerden we hoe we moesten teleporteren. Dit zou nog wel is handig van pas kunnen komen. Bij vechten en verdediging leerden we goed met omgaan met ons wapen. Ons wapen was niet altijd zichtbaar. We konden hem ‘oproepen’. Deed ik dat niet dan was het een gewoon handvat die ik altijd had gehad. Maakte ik er een bepaalde beweging mee, dan schoot er een scherp zwaard uit. Na de les kregen we nog les om voor jezelf op te komen en we sloten de dag af met de laatste les, godleering. Hierbij leerde we hoe we ons moesten gedragen als een god en om moeilijke beslissingen te maken. Nadat de lessen voorbij waren gingen we richting de hal om te eten.

De sfeer in de hal was om te snijden. Verschillende goden waren aanwezig en er was meer bescherming gekomen. Bij elke deur stonden mannen in witte gewaden. Ik vermoedde dat het goden waren, maar het zouden net zo goed geesten kunnen zijn, want je zag hun gezichten niet, door de grote kappen die ze op hun hoofd hadden. Van een afstandje leken het op monniken. Ik schepte mijn eten op en liep naar de tafel waar de andere zouden moeten zitten, maar die zaten er niet. Ik keek rond en zag alleen de andere twee groepen zitten. Ik ging alleen aan een tafel zitten en hoopte dat ze snel zouden komen. Daarstraks in de les zaten ze er nog.

Het was inmiddels een uur later en ik zat nog steeds te wachten. Mijn eten had ik allang op en de andere waren al bijna allemaal weg. Ik stond op en besloot om naar hun kamers te gaan.

Toen ik bij hun kamers aankwam en aanklopte, kwam er geen reactie. Ik doorzocht de tuin, gangen en klaslokalen maar kon geen enkel teken van ze vinden. Het was inmiddels al laat en het begon donker te worden. Ik begon me nu echt ongerust te maken en begon richting de docenten verblijf te rennen. Toen ik een bocht maakte knalde ik tegen twee mensen op. We vlogen alle drie tegen de grond aan. Toen ik opstond zag ik dat ik Kennal en Danny omver had gelopen, de zoon van Ares en de zoon van Hephaistos. ‘Dude, kijk effe uit waar je loopt’ zei Danny. ‘Sorry maar ik zoek mijn vrienden. Ze zijn al uren weg en ik kan ze nergens vinden’. Danny en Kennal keken elkaar aan. ‘We zullen je wel even helpen zoeken’ zei Kennal. Ik keen ze met grote ogen aan en knikte.

We struinde door de gangen, maar konden echt niets vinden. ‘Je moet weten dat we ons echt hebben laten opfokken door de andere’ begon Kennal. ‘Iedereen ziet dat er 3 groepen zijn ontstaan. De groep van Kimberly en Chelsea mogen jullie 5e niet omdat jullie de 5 kinderen zijn van de belangrijkste goden en godinnen. Ze proberen ons tegen jullie op te zetten, maar wij met z’n vieren houden afstand van ze. Ze zijn gek dat ze zich hiermee bezig houden in deze tijd van oorlog!’ We waren gestopt met lopen en ik keek ze met grote ogen aan. ‘Wij denken echt niet dat we geweldig zijn omdat we de kinderen zijn van de belangrijkste goden hoor’ zei ik. ‘Zo willen we ook totaal niet overkomen. Ze groep van Kimberly en Chelsea zijn begonnen met zo vreemd te doen tegen ons. Ik vind het erg jammer dat het zo gelopen is’. ‘Ik geloof je’ zei Danny. ‘Ik ook’ zei Kennal. ‘Daar ben ik blij mee’ zei ik. ‘Het is nu belangrijk dat we de andere 4 vinden’. ‘Wat zijn jullie hier nou weer zo laat aan het doen?’ hoorde we een stem achter ons zeggen. We draaiden ons om en Lorenzo en Amber, de zoon van Hermes en de dochter van Athena stonden achter ons. ‘Wat moeten jullie met hem?’ vroeg Lorenzo aan Danny en Kennal. ‘Doe effe niet zo over hem. We hebben ons echt laten opfokken door die bitch en haar zus’ zei Danny. ‘Maar voor alsnog voelt hij zich heel wat, of niet soms?’ vroeg Amber aan mij. ‘Dat is echt alleen maar wat jullie denken, en trouwens, was ik nu aan het zoeken naar ze. Ze zijn verdwenen en ik heb geen idee waar ze zijn’. Amber en Lorenzo keken mij met grote ogen aan. ‘We moeten zo snel mogelijk Anemoi inschakelen’ zei Amber. ‘Je weet maar nooit in deze tijd van oorlog’. En met z’n vijven, renden we richting de kamer van Anemoi.