The moment of change

Ik sta voor de spiegel, in mijn kleren, en strijk langzaam met mijn vingers overal langs. Mijn doffe, saaie, blonde haar. Mijn kleurloze, make-uploze wangen. Mijn grote, blauwe ogen, zonder ook maar een sprankeltje, zoals Aímee altijd heeft, alsof haar ogen altijd lachen. Mijn nooit gekuste lippen. Mijn korte nek. Mijn te kleine oren. Mijn korte armpjes. Mijn behaarde benen. Ik beland als laatst bij mijn buik. Die valt mee, toch..? Ik heb dikkere buiken gezien. Ik haal mijn schouders op, niet belangrijk nu. Ik bekijk mijn kleren. Ze zijn.. Saai. Normaal. Een gewone spijkerbroek met een groenig shirt erbij. Zwarte schoenen, maatje 39. Wat is hier nou bijzonder aan?! Een make-uploos, saai meisje ben ik. Maar daar ga ik verandering in brengen! Ik trek mijn kledingkast open, en haal er wat random dingen uit. Saai.. Saai.. Saai.. Ik zucht diep. Hoe kan ik nou veranderen als er om te beginnen al niks in mijn kledingkast zit?! Dan bedenk ik me iets, en ik loop naar beneden. "Pappie..?" begin ik met een onschuldig stemmetje. Mijn vader kijkt op van de krant. "Ja schattie?" grijnst hij. "Mag ik wat geld om morgen te gaan shoppen?" Mijn vader zucht, en gaat verder met de krant lezen. "Pa-hap?!" zeg ik geïrriteerd. "Shoppen voor wat?" vraagt hij zonder op te kijken. "Nou, kleding en dat soort dingen" zeg ik luchtig. "Waarom? Je hebt genoeg kleding, ik dacht het niet. Als je zo graag iets wil ga je maar werken en sparen" Mijn moeder komt net binnen. "Wat is er?" vraagt ze als ze mij zo ziet staan, met een chagrijnig gezicht. "Ze wil geld om nieuwe kleding mee te kopen" antwoord mijn vader. "Geen sprake van. Je hebt genoeg kleding en als dat niet genoeg is, dan ga je maar sparen!" "Dat is niet eerlijk! Iedereen heeft leuke en mooie kleding, en ik loop er maar stom bij!" schreeuw ik. Ik draai me om en stamp boos de trap op. Ik laat me op mijn bed vallen en doe kwaad mijn oortjes in. Who am i to say van Hope. Ik sluit mijn ogen, heerlijk nummer. Na een paar minuten hoor ik mijn deur zacht open gaan. Daar is mijn moeder. Ze steekt haar hoofd om het hoekje van de deur. "Mag ik binnenkomen?" Ik kijk haar niet eens aan. "Nee" Ze zucht, en gaat alsnog mijn kamer in. Ze gaat op de rand van mijn bed zitten, pakt mijn hand, en stopt er een briefje van 50 euro in. Ik kijk op, en kan een grijns niet onderdrukken. Ze glimlacht. "Stt, niet aan papa vertellen hoor! Jij mag ook wel eens verwend worden.." Ze knipoogt, staat op, en loopt de kamer uit. Ik grijns, en bekijk het briefje van 50 nog even, dan stop ik het in mijn portemonnee. Morgen, gaat mijn verandering beginnen!