Hoofdstuk 5

*** Jacks pov ***

"Goedemorgen meneer Barakat, ik heb goed nieuws voor u." glimlacht Kelly als ik binnenkom in het ziekenhuis. Kelly is één van de receptionistes. Als je bijna 2,5 maand elke dag naar het zieken,huis komt begin je dokters en personeel bij de naam te kennen, neem dat maar van mij aan. "Vertel me het dan maar snel." glimlach ik. "Lily is wakker." Ik knipper een paar keer met mijn ogen. "Bedoel je dat mijn Lily wakker is? Als dat ik haar terug kan kussen en vastnemen? Als dat ze weer kan rondlopen en springen en dat we kunnen trouwen?" vraag ik lachend. "Ja, maar onderschat het niet, Jack. Het is nog niet zeker dat ze zich alles herinnert en dat haar reflexen goed zijn. De dokter is nog bij haar. Ga maar naar de kamer. De dokter zal je haar toestand dan wel uitleggen." glimlacht ze. Al springend en gelukkig ga ik naar de kamer en wacht ongeduldig tot de dokter eindelijk uit de kamer komt.

"Oh, Jack. Ik wist niet dat je er al was." reageert hij verwonderd als hij me heen en weer ziet lopen door de gang. "Ik ben hier nog maar tien minuutjes hoor, maar dokter... Zeg me alsjeblieft dat alles in orde is met haar." smeek ik hem. "Wel, alles is in orde. Jullie boffen maar, het had veel erger gekund. Ze moet hier nog wel een tijdje blijven... Je weet wel, revalideren enzo." bevestigt hij. "U bent geweldig." lach ik en omhels hem.

*3 dagen later*
"Dokter, kan ik u even spreken?" vraag ik voorzichtig. De dokter kijkt me even raar aan maar neemt me dan mee naar de gang.
"Weet u zeker dat alles in orde is met Lily?" Ik weet het, ik val meteen met de deur in huis. Maar ik weet niet hoe ik het subtieler had kunnen aanpakken. "Natuurlijk is alles in orde met haar, waarom twijfelt u daaraan?" vraagt hij verwonderd. "Ik vind dat ze nogal raar doet. Kelly zei me da het misschien zou kunnen dat ze geheugenverlies had ofzo, maar u zegt dat alles in orde is... Hoe kan het dan dat ze zo vreemd doet?" ratel ik maar. "Jack, we hebben alle procedures gevolgd, ik kan niet anders zeggen dan dat ze in orde is. Het spijt me... Misschien moet je eens met haar praten... Misschien wil ze je iets vertellen." stelt hij voor. Praten is geen slecht idee nu ik er zo over nadenk... Ik bedank de dokter en ga de kamer opnieuw binnen.