5. They are like, the cutest people i've ever seen.

FIVE

De zon scheen in mijn net wakkere ogen; de gordijnen waren open. Dat betekende dat mijn moeder al binnen was geweest. Misschien moest ik die sleutel toch maar weer afpakken.
'Manon', zei ik zacht. Ik draaide me om en kneep in haar arm.
'Hmm?', kwam er terug. Ze sloeg mijn arm weg en trok de dekens over haar hoofd heen.
'Jezus Manon, we moeten mijn ma helpen. Je weet wel - op de set van New Moon'. Ik trok de dekens helemaal van haar af.
'Shit, je hebt nog gelijk ook!', gilde ze. 'Ik dacht dat ik het misschien allemaal gedroomd had'.
'Nee, het is echt. Ik ben echt, Italië is echt. En de tijd is ook echt, dus we moeten er nú uit'.
'Ja - ga jij eerst maar douchen, ik volg'.
'Sure'.

'Morgen, meiden. Wat zijn jullie er vroeg uit'.
'We moesten toch naar die set?', vroeg Manon. Aan haar stem kon ik horen dat ze nog niet helemaal wakker was.
'Ja, maar daar hoeven we pas over een uur te zijn. En het is hier om de hoek. Jullie zouden eventueel nog wat later kunnen komen, ik hoef alleen het buffet klaar te maken, dat kan ik zonder hulp'.
'Echt niet - wij gaag gewoon mee'.
Mijn moeder lachtte om Manons vastberadenheid, voordat ze nog een broodje in haar mond stopte en de krant las.
Wij begonnen ook met eten.

Na een uur wilden we toch écht met mijn moeder mee. We liepen door het mooie straatje, met de geweldige huizen en romantische sfeer.
'Dus dit is Volterra?', vroeg Manon. Ik haalde mijn schouders op - wist ik veel wat Volterra was, ik had de boeken niet gelezen.
'Vast', zei mijn moeder. 'Daar is het'.
We keken allebei op. Het was niet te missen; er stonden allemaal witte schermen, tafels met make-up, tenten, camera's, mensen en overal lagen bundels papier.
Er kwam een man naar ons toe.
'Goedemorgen. U doet de catering, neem ik aan? U mag daarbinnen in die tent het buffet klaarmaken. De cast en crew zullen af en toe langskomen tussen de shots door, maar vanavond eten we allemaal daar. En vanmiddag natuurlijk ook'. Hij liep gehaast door.
'Die tent is wel groot', zei mijn moeder. Maar toen we binnenkwamen zagen we dat meer dan de helft werd ingenomen door tafels. Mijn moeder zuchtte opgelucht.

Na nog een uur was alles klaar, en konden Manon en ik plaatsnemen aan een lange tafel. Buiten scheen de zon al erg fel, en we hoorden mensen gehaast langslopen.
'Denk je dat we buiten mogen kijken?', vroeg Manon. Ik haalde mijn schouders op - wist ik veel. Maar lang hoefden we niet te wachten op het antwoord; er kwam een man binnen die zich voorstelde als Vince en zei dat we mochten doen waar ze zin in hadden. Dus Manon en ik liepen naar buiten, waar ze net bezig waren met een shot waar allemaal mensen in rode kleren bij betrokken waren.
Kirsten Stewart liep door de menigte heen wierp een blik op het trappetje tegeover haar.
Wij keken, samen met de hele crew, hoe Robert Pattinson als Edward zijn shirt opendeed en bijna uit de schaduw stapte.
'Edward, DON'T!', schreeuwde Kirsten. Of Bella.
'And Cut!', werd er geroepen. De sfeer veranderde meteen van gehaast in relaxed. Robert en Kirsten omhelsten elkaar.
'Leuk hè, om er naar te kijken', zei iemand naast ons. Manon en ik schrokken ons dood en draaiden ons om.
'Ik hoef hier eigenlijk niks te doen', zei de gebruinde jongen. Hij lachte zijn mooie tanden bloot. 'Taylor Lautner - En jullie zijn van de catering toch? Jullie moeder maakt echt geweldige dingen', lachte hij.
'Haar moeder', zei Manon. 'Ik ben gewoon mee voor de gezelligheid'.
'Net als ik dus', zei hij.
'Taylor!', werd er geroepen. Ik zag Vince wild met zijn armen gebaren.
'Ik zie je vanmiddag wel bij het eten', zei hij tegen mij. Hij lachte lief naar ons en liep richting Vince.

'Die mensen hier zijn de leukste, aardigste mensen die ik ooit heb ontmoet', zei Manon. Ik knikte instemmend voordat we naar de tent liepen om te lunchen.