Zeven

Renée

De bui was weg getrokken en gregory zat nog steeds futloos op de grond 'Eh ik ga even mezelf wassen' mompel ik zachtjes. Gregory knikt en loopt achter mij aan naar ons kapotte verblijf, we trekken onze spullen er uit zover je dat kan zien in het donker en ik pak een schone broek en onderbroek uit mijn koffer. 'Ga niet het water in er staat een stroming' 'Maar ik ben vies' zeg ik met mijn ogen op de grond gericht. 'Hey' hij tilt mijn kin omhoog en kijkt me zo ver het gaat met een glimlachje aan 'Je hoeft je niet te schamen echt niet' ik glimlach dankbaar naar hem en hij geeft me zijn lege flesje aan 'Vul die met water en spoel je dan schoon maar ga niet de zee in' ik knik braaf en loop stilletjes naar het water ik kleed mezelf van onder uit en voel gregory zijn ogen op mijn rug branden, niet dat hij mij zou kunnen zien in het donker toch heb ik het gevoel dat hij naar mij kijkt. Ik spoel mezelf schoon en trek dan snel mijn andere kleding aan. Mijn broek maak ik morgen als het licht is wel schoon. Ik loop weer richting gregory en ga naast hem op het natte zand zitten, 'Stop met kijken naar dat vliegtuig' mompel als ik zie dat hij weer mistroostig naar het horror vliegtuig staart. 'Ik overleef de nacht niet zo laten we een stukje gaan lopen' 'Ben je gek we weten nooit waar we uitkomen' reageer ik ontzet, 'dan ga ik wel alleen' hij staat op en loopt bij mij vandaan, niet wetend wat ik moet doen blijf ik naar hem kijken tot dat ik hem niet meer zie. 'Gregory wacht, gregory hoor je mij' 'Ja' ik ren naar de plek waarvan ik denk dat hij daar is en roep hem nog een keer 'Ik sta naast je' ik knik en steek dan mijn arm door zijn arm. 'we doen hier alles samen ook dit dan maar' hij reageert niet en stil zwijgend lopen we over het strand. Als we al zeker 2 uur gelopen hebben stop ik hijgend 'Ik heb niet zo'n goeie condietie, laten we terug lopen' 'Oke' we draaien om en nog steeds nietszeggend lopen we terug. 'Ik kan niet meer laten we stoppen' puf ik overdreven, hij glimlacht zachtjes en ploft neer op het zand, ik zak naast hem neer en sla mijn armen om mijn benen heen, 'het word lichter' ik zie hoe hij knikt en zijn hoofd op zijn opgetrokken benen legt.

'Greg kijk' ik duw hem zachtjes wakker en slaperig kijkt hij mij aan 'zie hoe mooi' hij kijkt richting de zee waar de zon uit omhoog komt stukje bij beetje wordt dit stukje wereld verlicht door een rode glans 'Prachtig' mompelt hij de slapers uit zijn ogen vegend als de zon helemaal aan de hemel staat trekt hij mij omhoog en kijkt onderzoekend omzich heen 'Ik herken helemaal niets van dit stukje eiland' 'ik ook niet we moeten denk nog een eind terug lopen' 'Ik zie het vliegtuig ook niet' hij kijkt zoekend om zich heen en zucht dan diep, 'Sorry dat ik je zo ongeveer gedwongen heb om met mij te verdwalen' 'Maak niet uit kom laten we terug lopen' ik loop voor hem uit en langzamerhand komt hij naast me lopen, hij verstrengeld zijn hand met de mijne en kijkt me even glimlachend aan.......

HUP HOLLAND HUP. NOG 1 UUR EN 12 MINUTEN PFFF SPANNEND