(001)

'Alice... ' mijn naam... ik hoorde het vaag, zachtjes, ergens ver ver weg. 'Alice... ' opnieuw die stem, die vervelende schelle stem. 'Young Lady Alice... ' ik begon te knipperen met mijn ogen en voelde hoe de zon mijn slaapkamer verlichtte. Het was er veel te licht en het liefste wilde ik nog steeds slapen. 'Lady Alice... word wakker, toe nou... alsjeblieft' daar kwam dat akelige geluid dus vandaan. Haar naam was Beatrice. Zij was de huishoudster van mijn familie en mijn persoonlijke "slaafje" en elke dag werd ik wakker gemaakt door haar vervelende geroep. 'Ontbijt?' zei ik slaperig, ik begroete haar niet eens... dat hoorde niet had ik van mijn vader geleerd. Hij was vaak weg voor zaken, maar ik wist dat hij een machtige man was en dus ik geloofd hem wanneer hij zei dat ons personeel minder waren dan de elite. De rijke families, zoals wij. 'Natuurlijk Lady Alice... meteen' zei ze en verliet mijn slaapkamer om alles te regelen. Niet veel later liepen Anna, Sarah en Rose mijn kamer binnen. 'Goedemorgen Young Lady Alice' Zei Rose vrolijk. 'Hebt u goed geslapen?' vervolgde Anna met een glimlach en Sarah maakte het af met de woorden 'Wat voor een kleur wilt u vandaag dragen, Groen of Roze?' Ik zuchtte. Anna, Sarah en Rose waren ook drie huishoudsters, zei waren de drie kinderen van onze hoofd huishoudster Beatrice. Dit maakte hen automatisch ons personeel en de drieling deed alles voor mij, ze waren 14jaar en ik die inmiddels al 16 was vond hun jonge enthousiasme altijd erg gezellig. Ik mocht bijna nooit van het landgoed af en had geen vrienden buiten Autumn Fall, dit was de naam die mijn over grootvader aan het landgoed had gegeven. Daarom waren de drieling de enige meisje hier in de buurt van mijn leeftijd. 'Goedemorgen, ik heb heerlijk geslapen en ik zou graag roze willen dragen vandaag' zei ik en glimlachte. 'Oh wat hebt u toch prachtige jurken' hoorde ik Anna uit roepen terwijl ze mijn kast doorzocht. 'De kleur roze, uitstekend... dat staat prachtig bij u bruine haar' zei Sarah terwijl ze naar me toe liep. 'Zal ik u haar kammen?' vroeg ze vervolgens. 'Ja graag' ik zuchtte. Dit alles leek wel een droom, waarom voelde ik me dan zo ongelukkig?