Suprise ( aangepast )

Ik laat mijn gevoelens de vrije loop en snik zo hard dat het onmogelijk is om iemand te horen aankomen. Dus ik heb pas door dat Alec me achterna is gekomen, als zijn armen om me heen liggen.' Ga weg...' kan ik eruit krijgen. ' Sssst, het komt wel goed', probeert hij me te sussen. Hij laat me uithuilen tegen zijn schouder. ' Wat is er gebeurd?' vraagt hij als ik stil geworden ben. Omdat mijn keel nog altijd rauw van het huilen is, gebaar ik naar de brief die ik nog altijd in mijn vuist geklemd heb. Alec bevrijdt het verkreukelde stuk papier uit mijn hand en strijkt hem glad. Na ongeveer vijf seconden hoor ik dat hij de brief verscheurt. Hij komt naast me liggen , en neemt mijn gezicht in zijn handen. 'Liefje', zegt hij tegen me.' Je bent niets dat zij zeggen. Je bent mijn alles'. Alweer staan de tranen in mijn ogen. Maar deze keer omdat zijn woorden me laten huilen. Van geluk, wel te verstaan. Als ze over mijn wangen rollen, kust Alec ze weg.' Gaat heet weer?' vraagt hij bezorgd. Ik knik. ' Kom op', zegt hij. In een hartslag staan we allebei naast het bed. Zijn handen komen op mijn ogen te liggen.' Ogen dicht', zegt hij lachend.' Alsof ik een keus heb',lach ik terug. Voor een seconde zijn zijn handen verdwenen. Maar door die trage mensenreflexen van mij, heb ik mijn ogen nog niet opengedaan. Net als ik dat wil doen, zijn zijn handen terug. Alec leunt naar voren en geeft me een kusje in mijn nek.' Doe ze maar open', fluistert hij. Ik doe wat hij zegt en open mijn ogen. Wel, wat die verrassing betreft, heeft hij honderd procent gelijk. Want voor me ligt de mooiste jurk die ik ooit heb gezien. ' Wow...' zeg ik stomverbaasd. Alec begint te lachen. 'Hij is mooi, hé?' zegt hij.
' Prachtig', zeg ik, nog altijd niet in staat iets zinnig uit mijn mond te krijgen. Maar deze keer kwam het er niet met het gebruikelijke sarcasme uit. Ik draai me om in zijn armen, en geef Alec een kusje op zijn wang. 'Waar heb ik dit aan te danken?' vraag ik.' Omdat ik zo veel van je hou. En ik je ergens mee naartoe neem vanavond', zegt hij, alsof het de normaalste zaak van de wereld is. Ik besluit niets meer te vragen omdat ik weet dat hij toch niets gaat loslaten. Ik grijns en druk mijn lippen eventjes op de zijne.

' Trek hem eens aan', zegt ik hij,' Ik weet zeker dat hij je prachtig staat'. Ik kijk hem aan op de manier dat ik altijd doe als ik me moet omkleden. 'Ik ga al weg'. Op deze momenten haat ik het echt dat hij zo snel kan weggaan. Ik laat mijn vingers over het kostbare stof van de prachtige jurk glijden. Ik kleed me uit, en doe hem voorzichtig aan. Nog voor ik de jurk aan heb, weet ik al dat hij speciaal voor mij is gemaakt. Maar ik kan niet aan de rits op mijn rug. Twijfelend denk ik of ik Alec moet vragen hem dicht te doen. Ook al maakt die gedachte me enorm nerveus.' Doe niet zo', zeg ik tegen mezelf. Ik open de deur van mijn kamer. En daar staat hij te wachten. Zodra hij me ziet, valt zijn mond een klein stukje open. Ik kan een lach onderdrukken.' Wil je de rits even dichtdoen?' vraag ik. 'Maar natuurlijk, mijn liefste'. Alec komt achter me staan. Hij laat zijn vingers even over mijn rug glijden. Ik krijg kippenvel. Maar niet per se van de kou. Daarna doet hij hem dicht.
'Waarom klopt je hart zo snel?' vraagt hij geamuseerd. Nu hij het zegt, merk ik op dat mijn hart inderdaad raast als een bezetene.' Maakt niet uit, hoor. Het is echt enorm schattig'.
Ik wil me terug omdraaien om te zeggen dat ik niet schattig ben. Maar als ik hem zie, denk ik aan wat hij allemaal al voor me heeft gedaan, in die week dat ik hem ken. Dus in plaats van mijn oorspronkelijk plan, laat ik me in zijn armen vallen.' Dank je', fluister ik, zo zacht dat een mens het niet zou horen. 'Graag gedaan', antwoordt hij en hij geeft me een kusje op mijn haar.