Sixty-Eight

*Harry Styles

Al snel had ik haar ingehaald en greep haar voorzichtig bij haar pols vast. Ze staarde me even verbaasd aan en trok haar arm weg. 'Wat doe jij hier?' snauwde ze. 'Ik wil met je praten.' antwoordde ik.
'Wat valt er te zeggen? Je gedraagt je als een eikel. Bovendien heb ik zonet alles al gezegd.' Ik schudde mijn hoofd. 'Ik weet het, ik weet niet wat me bezielt, ik wou je gewoon irriteren geloof ik nadat je Zayn's naam had gezegd.' Ze hield haar hoof een beetje schuin en staarde me doordringend, alsof ze mijn intenties probeerde te bespeuren aan en ik deed mijn best er zo onschuldig mogelijk uit te zien, ik trok zelfs een schattig pruillipje. Zoey begon even te lachen, maar nam snel haar koele houding weer aan. 'Enig idee wie dat ook al weer is begonnen?'
Ik trok een van mijn wenkbrauwen op in een poging er aandoenlijk, maar verbaasd uit te zien. 'Hoezo?' vroeg ik.
'Was jij niet degene die als eerste "Mell" zei?' antwoordde ze met lichte minachting in haar stem. 'Wat denk jij dat ik had moeten doen dan? Als ik zei dat ik niemand leuk vond had het publiek me uitgespuugd, als ik jouw naam had gezegd had Liam me uitgespuugd.' verklaarde ik zo rustig mogelijk. 'Of je had die speciale Hazza charmes uit de kast gehaald en subtiel verteld dat dat speciale meisje wel wist dat je het over haar had? Je weet wel, met een knipoogje erbij naar de camera's?' Ze deed het voor en zag er verschrikkelijk aandoenlijk uit toen ze mij nadeed met een overdreven lage stem en een luchtkusje naar niemand in het bijzonder gooide. 'Als ik zeg dat het allemaal mijn schuld is en op mijn knieen ga, wil je me dan terug?' 'Misschien... je kan het altijd eens proberen, hé?' suggereerde ze met een uitdagende grijns langs haar lippen. 'Goed,' Ik trok mijn pruillipje weer, sperde mijn ogen open en ging op mijn knieen op de natte grond zitten. De paar mensen die om dit late uur nog op straat waren keken ons geamuseerd aan, maar het kon me eerlijk gezegd niet minder schelen. 'Lieve, mooie Zoey: je had weer eens gelijk, zoals altijd trouwens, het was allemaal mijn schuld, ik had mijn mond moeten houden en ik had niet met dat meisje moeten staan flirten om jou jaloers te maken. Het spijt me, wil je me alsje- alsjeblieft terug nemen?' smeekte ik op de meest overdreven toon die mijn arsenaal te bieden had. Al lachend trok Zoey me recht en drukte een kus op mijn wang. 'Ik zal erover nadenken, goed?'