Dance! - part 3

‘Zayn, laat me los.’ Zei ik en probeerde mijn arm los te rukken. Hij drukte zich tegen mij aan en begon te dansen. Ik keek even naar Harry en hij snapte het al. ‘Zayn, laat haar los.’ Zei hij geërgerd en trok hem van mij af. Ik wurmde mij terug de massa in opzoek naar Liam. Ik liep zo een beetje de hele zaal rond opzoek naar hem. Axelle was ook nergens meer te bekennen. Dan maar naar huis. Ik zei nog snel even gedag tegen mijn klasgenoten die uitbundig de overwinning aan het vieren waren. Morgen moesten we pas om 10 uur op school zijn, maar in een kater had ik nu niet echt veel zin. Ik stond op de parkeerplaats toen ik iemands mij hoorde roepen. Ik keek even rond maar zag niemand. Ik besloot het te negeren en liep verder. ‘Annelies, wacht!’ Ik draaide me op en zag iemand op mij aflopen. Alsjeblieft laat het niet Zayn zijn. Ik hield mijn adem in. ‘Waarom loop je alleen?’ ‘Liam?’ ‘Ja?’ Ik durfde eindelijk terug normaal te ademen. ‘Je liet me schrikken.’ ‘Oh sorry.’ Verontschuldigde hij zich. ‘Gaat het?’ Ik trok mij wenkbrauw omhoog. ‘Ja hoor, waarom zou het niet gaan?’ ‘Laat maar. Zal ik met je mee naar huis gaan?’ Vroeg hij. ‘Is goed. Ik vind het altijd eng om zo laat nog alleen over straat te lopen.’ Tijdens de wandeling heerste er een ongemakkelijke stilte. Na een 10 minuutjes wandelen waren we aan mijn appartement. ‘Wil je misschien even binnenkomen?’ Vroeg ik. ‘Eum ok.’ Ik zocht mijn sleutel en opende de deur. Ik drukte op nummer 3 van de lift. ‘Zit je helemaal boven?’ Vroeg hij. ‘Ja, cool toch?’ Zei ik en glunderde. Hij knikte even en stapte de lift terug uit. ‘Welkom in mijn paradijs.’ En ik opende de deur. ‘Je houd wel van lichte tintjes he?’ Ik knikte fel. ‘Je gaat in dit appartementje geen kamer zonder vinden. Trouwens sorry voor de rommel.’ Hij grinnikte even. Goh, uit de jongen kwamen niet veel woorden. ‘Wil je wat drinken?’ ‘Cola is goed.’ Ik liep naar het keukentje en nam 2 glazen cola. ‘Alsjeblieft.’ Zei ik en gaf het glas aan Liam. De bel ging. Ik liep naar mijn deur want daar kon je zien wie er stond, ik ga niet zomaar s’ avonds laat opendoen voor een onbekende. Ik nam de telefoon waardoor je met de persoon die beneden stond kon praten. ‘Zayn, wat doe je hier?’ ‘Laat me naar boven.’ ‘Nee, ik wil slapen.’ Annelies, doe verdomme die deur open!’ Riep hij kwaad. ‘Schreeuw niet zo, ik ben niet doof hoor!’ Schreeuwde ik terug. Ondertussen was Liam achter mij komen staan. ‘Wie is daar?’ Vroeg hij. ‘Heb je een jongen in je appartement?!’ Ik sloeg even tegen mijn hoofd. Nu gaat hij nooit meer weg. ‘Zayn schreeuw niet zo, straks bellen de buren de politie.’ ‘Ik zal hier wachten tot hij naar buiten komt.’ ‘Dag Zayn.’ Ik draaide mij om naar Liam die mij vragend aankijkt. ‘Gelijk ik al zei: als hij gedronken heeft blijf je beter uit zijn buurt.’ Hij knikte als teken dat hij het begreep. ‘Ik denk dat het beter is dat je nu even niet naar buiten gaat. Als je wil kan je hier blijven slapen.’ Ik zag hem kijken van: wat zegt die nu? ‘Op de bank he. Hij slaapt heel lekker ik ben er al vaak in slaap op gevallen, en je kan een t-shirt lenen van mijn broer die ik heb gepikt van hem.’ ‘Haha, ok. Een crimineel?’ Zei hij en porde in mijn zij. ‘Ja, maar stil, anders word ik opgepakt en dat wil ik niet.’ Hij lachte even. ‘Ik ga even dekens halen en mijn pyjama aandoen. Kijk maar even tv ofzo.’ Ik liep naar de badkamer, deed mijn make-up eraf en deed mijn pyjama aan. Dan ging ik een deken zoeken. En als laatste haalde ik het shirt van mijn broer. Ik nam alles in mijn handen en liep terug naar de woonkamer.