055

Sarahjeanne Wilder

There’s nothing I could ever do,
There’s nothing I could ever say,
To make you see,
What you mean to me,

Every time I was down,
You were there to support me,
Where I wanted you to be,
You were .

When my days where dark,
You gave them light,
You are the reason I didn’t gave up,
You are the reason I’m still here,

And when you have pain,
I can feel your pain to,
And I will do everything,
To support you, the way you did to me,

I know sometimes are hard for you,
And things don’t go to well,
Those times you don’t believe in yourself
But I will always believe in you

And if people try to get you down,
Just walk on by,
And think of me and all the people you love,
Cause you know I be there for you

And there were times,
It didn’t went to well between us,
And I’m sorry of all my mistakes and weaknesses,
But those times all I did was cry

And I want you to know what you still mean to me,
You can still share all your problems with me,
And you can still trust in me,
That’s for sure and that will always be,

So I want to thank you,
For all that you’ve done,
And for all that you still do,
I’ll keep you save in my heart,
forever.

Bron gedicht ^^

Mijn ogen glijden over het papier. Tranen stromen over mijn wangen en vallen vervolgens uiteen. Al mijn gevoelens staan op dit papier. Alles staat in dit ene gedicht. Het is precies zoals mijn relatie met Liam. Ik kan alles van hem voelen, als hij pijn heeft of als hij verdrietig is. Steunen zal ik hem altijd, net zoals hij mij steunt. De afgelopen twee jaar had hij me nodig en ik was er voor hem. Nu heeft hij waarschijnlijk vrienden voor het leven gevonden en heeft hij me niet meer nodig. Die gedachte doet me pijn. Ik weet diep van binnen dat daar niets van waar is. Ik weet dat Liam me nooit zou vergeten of me zou laten vervangen voor andere vrienden. Toch doet het pijn en waarom? Daar weet ik het antwoord niet op te geven. Misschien ben ik gewoon bang om hem te verliezen of dat hij zichzelf verliest. Een diepe zucht rolt over mijn lippen en ik sluit mijn ogen voor een paar seconden. Mijn gedachten zijn een puinhoop en het lukt me niet om ze te ordenen. Daarvoor zijn het veel te veel dingen om over na te denken. Ik open mijn ogen en besluit om naar beneden te gaan. Het gedicht neem ik mee om Ruth het te laten lezen. In de woonkamer zitten Ruth, Nicola en Geoff. Met een plof laat ik me naast Ruth vallen en geef haar het gedicht. ‘Zou je dit eens willen lezen?’ Ze pakt het aan en haar ogen glijden over de regels. Er vormen zich tranen in haar ogen en het duurt niet lang voordat ze over haar wangen glijden. Geoff kijkt bezorgd naar Ruth. ‘Wat is er?’ Vraagt hij. Ruth kijkt hem aan en overhandigd hem mijn gedicht. ‘Het is prachtig, Sarah. Werkelijk waar. Je moet Liam dit laten lezen.’ Ruth knuffelt me stevig en veegt de tranen van haar wangen. ‘Het is mooi.’ Zegt Geoff. Dankbaar kijk ik hem aan. ‘Dank je.’ Mijn stem is niet meer dan een fluistering, maar hard genoeg om te verstaan. Alleen Nicola en Karen hebben het gedicht nog niet gelezen en ik kan zien dan Nicola nieuwsgierig is. Met een flauwe glimlach geef ik haar het papier en ze begint te lezen. Ik sta op en baan me een weg naar de keuken. Ik pak wat drinken en volg de bewegingen van Karen. ‘Is er iets, meisje?’ Vragend kijkt Karen me aan. Ik schud dan wel mijn hoofd, maar de tranen rollen alweer over mijn wangen. Zachte snikken verlaten mijn mond en ik stort me in Karens armen. Ze fluistert sussende woordjes in mijn oor en langzaamaan begin ik te kalmeren. ‘Vertel. Wat heb je op je hart?’ Karen duwt me zachtjes naar een stoel en ik zet me neer. Ik vertel haar al mijn gedachten, alles wat in dat ene gedicht verstopt zit. Nicola komt de keuken binnen en kijkt ons vragend aan. Karens blik valt op het papier en gebaart dat ze het wil hebben. Nicola geeft het en verdwijnt de keuken weer uit. Na het lezen knuffelt Karen me stevig en begint te praten. Ze weet nu alles, al mijn zwaktes. Het voelt goed om haar alles te vertellen. Ze is als een tweede moeder voor me. ‘Dank je Karen. Je bent als een moeder voor me. De moeder die ik bijna nooit gehad heb.’ Mijn stem is schor en zacht, maar Karen heeft alles gehoord. ‘Jij bent als een derde dochter voor mij.’ Fluistert ze zachtjes. Ik sluit mijn ogen en laat me mee voeren naar mijn fantasie wereld. Waar alles vredig is en waar niemand ruzie heeft. Iedereen houdt van elkaar en niemand doet elkaar pijn. Mijn moeder is de beste moeder van de wereld en ook Liam is weer bij zijn biologische ouders. Mijn ogen openen zich weer en een glimlach siert mijn gezicht. ‘Bedankt voor alles’

---

Hi!

cookiemanx zei op 15 juni 2012 - 16:46:
Da fuck?! Zijn ouders hebben hem mishandeld...?.

Alles wordt later duidelijker. Later wordt het hele verhaal uitgelegd.
Dus even geduld (;
Ik weet dat het nu nog onduidelijk is, maar dat komt allemaal wel goed.