14. Zayn Malik

‘Jullie zijn die ene band.’ Zei Jazz verwonderd.
Ik beet nerveus op mijn lip en bleef stokstijf in het midden van de woonkamer staan.
Zou ze me nu anders zien? Zou ze nog met ons willen omgaan?
Duizenden manieren waarop Jazz zou kunnen reageren schoten door mijn gedachten en ik wipte ongeduldig heen en weer.
‘Niet dan? Die ene.. One Direction?’
‘En daar kom je nu pas achter? Nadat je al dagen met Liam aan het joggen bent en met Zayn afspreekt?’ Zei Louis lachend.
Ik nam Jazz behoedzaam in me op, maar ze stond nog steeds op dezelfde manier naar ons te kijken. Dat was al iets.
‘Oké. Nou, ik zal maar eerlijk zijn, ik ken jullie muziek niet echt. Een meisje uit mijn dansgroep heeft een foto van jullie op haar telefoon staan. Ik ben Jazz trouwens.’ Ze haalde nonchalant haar schouders op en ik zuchtte opgelucht. Geen fan, geen hater, gewoon een normaal meisje.
‘Om het dan maar even officieel te maken.. Ik ben Niall. Dit is Louis en dit is Harry. Samen met Liam en Zayn zijn we One Direction. Aangenaam.’ Zei Niall vrolijk.
Jazz glimlachte even en plofte toen op een van de brede stoelen neer.
‘Dat is dus de reactie die ik absoluut niet had verwacht.’ Zei Louis grinnikend.
Ik stemde in met een hummend geluidje en ging in de stoel naast Jazz zitten.
‘Ik blijf het grappig vinden. Ze ontmoet twee van onze bandleden, en nog had ze niets door.’ Zei Harry serieus.
‘Zou jij daar meteen aan denken als de een je wilt proberen in te halen met joggen en de ander tegen een openstaand raam aanloopt?’ Zei Jazz.
We lachten allemaal en ik wreef automatisch over mijn voorhoofd. Ik had nog een kleine beurse plek, maar het was al gelukkig minder dan eerst.
‘Dus, wat gaan we doen?’ Vroeg Niall geeuwend.
Ik wierp hem een gefrustreerde blik toe en keek toen verontschuldigend naar Jazz. Ik had gehoopt alleen met haar te kunnen zijn. Ik wilde dit meisje leren kennen, maar met mijn idiote vrienden hier zou dat niet zo makkelijk gaan.
‘We kunnen gamen?’ Stelde Harry weer eens voor.
‘We kunnen eten?’ Niall keek hoopvol de groep rond.
‘We kunnen ook weggaan en Zayn zijn middag met Jazz laten doorkomen.’ Louis zei het op een normale toon, maar ik zag Jazz even ineenkrimpen.
‘Jullie kunnen ook wel blijven hoor. Als de tv aan staat hebben we toch geen last van jullie.’ Mompelde ik.
Waarom leek Jazz niet alleen met me te willen zijn? Ik beende naar de keuken en begon snacks uit de kastjes te halen om Niall tevreden te stellen.
Zachte voetstappen achter me weerklonken en het kon maar één iemand zijn.
‘Het heeft niets met jou te maken.’ Zei ze zacht.
Ik draaide me zwijgend om en keek haar aan terwijl ik op de binnenkant wat mijn wang kauwde.
‘Ik zag hoe je keek. Het geeft niets, ik moet dan ook niets verwachten.’ Mompelde ik terwijl ik haar blik begon te ontwijken.
‘Ik.. Het spijt me Zayn. Het is iets in mij dat moeite heeft met zulke dingen. Ik kan er alleen nog niet echt over praten.’
Ik keek haar weer aan en zag dat ze haar armen weer beschermend om haarzelf heen had geslagen. Mijn frustratie ebde direct weg en ik zuchtte diep.
‘Het geeft niets. Maar mijn interesse heb je wel.’ Ik grinnikte even en pakte een van de kommetjes om ze naar Niall te brengen.
‘Bedankt dat je me uitnodigde trouwens.’ Haar zachte stem deed me niet opkijken, maar een smalle grijns verscheen om mijn lippen. Ik zou wel door haar pantser heen komen.

New story! Wrong Number - Harry Styles