Zes

Renée

Dikke donkere wolken pakken zich samen, en de wind zorgt voor een angstaanjagend geloei in het oerwoud achter ons. Ik graai in mijn koffer opzoek naar mijn lange broek en trui en trek die snel over mijn hoofd heen. Gregory probeert de palen wat steviger in de grond te slaan en tuurt af en toe naar de donkere hemel. 'Er komt echt noodweer' mompel ik als ik de bliksem door de lucht zie schieten een eind verder op. 'Ja en het komt hier heen' Gregory trekt ook een trui aan en komt dan naast mij zitten op de kussens. 'we zitten onder de bomen wat als straks de bliksem inslaat?' paniekerig kijk ik naar de lucht en naar de gevaarlijk hoge bomen om ons heen 'We zijn nergens veiliger' ik wist dat hij gelijk had maar dat maakte mijn bangheid niet minder, 'kom' hij spreid zijn armen en ietwat twijfelend ga ik tegen hem aan zitten. Hij slaat zijn beiden armen om mij heen en leunt met zijn kin op mijn hoofd. 'We overleven het wel, we hebben die crash overleeft dan moeten we dit ook overleven' 'optimist' ik kijk omhoog in zijn ogen en zie dat hij me daarmee niet kan geruststellen ook hij is bang. Een harde knal en gekraak van takken doen mij opschrikken 'de bliksem sloeg in' bang wil ik opstaan maar Gregory trekt mij terug 'Blijf hier we kunnen niets doen alleen maar afwachten' de hemel wordt opgelicht door het bliksemlicht en ik krijg het gevoel alsof ik me begeef op een set van een horror film. Het vliegtuig ziet er duister uit en elke keer als de bliksem de aarde verlicht kijk ik er met bange ogen naar. 'Ik moet plassen' piep ik beschaamd 'Probeer het op te houden je mag echt het bos niet in' ik knik dapper en probeer het drukkende gevoel te vergeten. De regen klettert op de bladeren en door de kieren komen kleine druppels. 'Ik moet echt heel nodig' gregory schud zijn hoofd 'Nee dan ga je maar in die hoek daar je mag niet het bos in' het idee alleen al dat ik moet plassen waar hij bij zit. 'Probeer het te vergeten Renée je bent zenuwachtig' ik kijk hem aan en knik weer. Het gekraak achter ons word erger de hemel licht zich weer op en de bliksem boort zich in de boom naast ons 'Renen' gregory trekt me omhoog en rent bij de boom vandaan, de boom stort met een luid geraas op on geïmproviseerde hutje neer, een warm gevoel verspreid zich over mijn benen en beschaamd kijk ik naar de natte plek op mijn broek. 'Maakt niet uit joh' fluistert gregory in mijn oor hij drukt een kusje op mijn wang en trekt me nog een stukje verder weg. 'We leven tenminste nog' ik knik en staar verstomd naar ons onderkomen, 'we kunnen nu niet kijken we moeten ergens anders gaan zitten 'gregory kijk' mompel ik zijn eerdere opmerking vergetend met grote angstogen kijk ik naar het vliegtuig de bliksem heeft het vliegtuig in 4 gesplitst en zorgde ervoor dat er lijken uit vielen. 'O God' gregory zakt op de grond en kijkt er met tranen in zijn ogen naar. Als een versteende pop blijft hij op het zand zitten, ik ga onhandig naast hem zitten en sla mijn armen nog onhandiger om zijn rug heen en leun met mijn hoofd op zijn schouder 'Volgens mij stopt het' gregory reageert niet, de tranen stromen ondertussen over zijn wangen terwijl hij hoofdschuddend naar het vliegtuig kijkt.

Sorry heb druke week gehad en behoorlijk lang saggo geweest van nederland duitsland ik hoop zo dat het vanavond wel goed komt het intreseert me niet wie er speelt als we maar winnen Viva Hollandia:P