004. Sorry

Langzaam gingen de lessen voorbij, eindelijk ging de laatste bel van deze week en was ik bevrijd van school, voor twee dagen dan. Ik liep het lokaal uit en werd omver geduwd en knalde tegen de grond aan, met pijnscheuten in mijn hoofd stond ik moeilijk op. Ik voelde aan mijn hoofd, het voelde warm en plakkerig aan. Waarom moest ik nou meteen bloedden? "Wow, gaat het wel Lynn?" Een bezorgde jongen kwam op me afgerend en drukte een doek op de wond, het was Taylor, zoals gewoonlijk liep hij rond om de EHBO kneus uit te hangen. "Rot op Taylor" Mompelde ik, ik haalde de doek van mijn hoofd af en propte hem in Taylors handen en liep door. "Je moet echt naar een zuster Lynn, straks val je flauw", "Rot nou verdomme eens op Taylor!, ik mankeer niks!, ik ben alleen gevallen!" viel ik uit en ik had er meteen spijt van, Taylors gezicht vertrok "I-ik, sorry Lynn..." Fluisterde hij zacht en hij liep met een gebogen hoofd weg. "Nee, Taylor wacht" Maar hij was al weg, met een schuld gevoel liep ik het schoolplein op, pakte mijn fiets en ging richting huis.

Eenmaal thuis donderde ik mijn fiets in de garage en liep naar de deur toe, voordat ik de deur kon open maken trok Chris de deur open. "Lynn, waar was je?!" vroeg hij bezorgd en hij trok me tegen zich aan, "Ik kom net terug van school" mompelde ik zacht en ik trok me los. Ik gunde hem geen blik en liep de trap op naar boven toe. Een paar voetstappen achtervolgden me "Chris, rot gewoon op, ik heb nu echt geen zin om te praten", "Je hoeft ook niet te praten Lynn, maar je hebt hulp nodig want dit kan echt niet meer zo".
"Het is mijn leven en ik bepaal wat ik ermee doe Chris!" boos liep ik mijn kamer in en smeet de deur dicht en draaide het slot erop.
Hij rammelde aan de deur en zuchtte geïrriteerd "Doe die deur open Lynn!!", "Laat me verdomme gewoon met rust!!!", een aantal harde bonken waren er te horen van Chris die op de deur sloeg "MAAK DIE KLOTE DEUR OPEN!", "TIEFT GEWOON OP!". Een hard gekraak was te horen en mijn deur vloog open "Wat denk je wel niet Lynn?! Omdat die klootzak je in de steek heeft gelaten ga je je hele leven maar verkloten?!", "Ja, inderdaad! Dat doe ik ja, en als je daar problemen mee hebt rot je maar gewoon op en hoef je niet meer terug te komen!!"
Het bleef stil aan de andere kant en ik keek hem aan, hij keek weg van me, "Oke, ik ga al" fluisterde hij zacht. "Nee, Chris, het spijt me, ik ben gewoon overspannen en dan ga ik bot tegen mensen doen, ga alsjeblieft niet weg", "Het heeft toch geen nut om hier te blijven zitten Lynn, ik probeer te helpen maar dat werkt niet, dus ik ga maar" hij liep de kamer uit, mijn kamerdeur sloeg met een harde klap dicht en je hoorden de traptreden kraken van iemand die naar beneden liep. Ik zuchtte verdrietig en laatte me eigen tegen de muur aanzakken, trok mijn benen op en sloeg mijn armen eromheen. Ik legde mijn hoofd op mijn knieën en begon zachtjes te snikken.