``61``

‘hoelang ben ik weggeweest?’ vraag ik zacht als ik mijn ogen open doe en zie dat ik op een bed lig. ‘3 dagen’ ik draai me naar de stem en zie Sam op het bed naast me liggen. ‘3 dagen?’ herhaal ik verbaast. Mijn stem is hees. Hij knikt en ik ga overeind zitten. ‘Dean is wat eten en drinken halen’ ik reageer niet. ‘wat is er gebeurt?’ vraagt Sam. Ik haal mijn schouders op en voel gelijk een scheut duizeligheid door mijn hoofd schieten. Ik hou mijn hoofd even vast. ‘ik heb geen idee’ mompel ik. De deur gaat open. ‘ik hoop dat je honger hebt, Sammy. Er was een aanbieding’ Dean gooit de deur dicht. ‘en hoe gaat het met onze schone slaapster?’ ik trek mijn wenkbrauw omhoog terwijl ik naar Dean kijk. ‘is ze al wakker geworden, of ligt ze nog steeds te slapen’ Hij draait zich om en schrikt duidelijk. ‘je leeft!’ roept hij uit. Sam schudt zijn hoofd afkeurend. Dean krijgt zijn gebruikelijke lachje en gooit een zak naar me toe. ‘ik durf te wedden dat jij honger hebt’ even blijf ik naar de zak kijken. ‘nee, ik heb geen honger’ mompel ik. Mijn blik blijft op Dean hangen. Hij is even gemeen als eerst. ‘maar je moet eten’ antwoordt hij. Voorzicht ga ik weer liggen en kijk naar het plafon. John, wat was de belofte ook al weer. De allereerste die ik had gemaakt met hem.

‘Alex! Ik wil je aan iemand voorstellen’ ik storm van de trap af en kijk om de hoek naar mijn moeder en de man die naast haar staat. Hij krijgt een vriendelijke glimlach. Zijn haar is bruin en hij heeft een baartje. ‘lieverd, dit is John Winchester, hij doet hetzelfde als ik. En als jij groot genoeg bent ga jij dat ook doen.’ Ik kom langzaam dichterbij en steek dan mijn hand uit. John pakt hem beet. ‘aangenaam Alex’ hij komt op ooghoogte. Onze handen blijven verbonden. Nieuwsgierigheid neemt het over. Heeft u een vrouw? Kinderen? Hoelang doet u dit al? Maar ik hou mijn mond. De blik in zijn ogen houden me tegen. ‘het komt goed’ ik laat zijn hand los en leg ze aan de zijkanten van zijn gezicht. ‘dat hoop ik ook’ zegt John zacht. De blik had verdriet uit gestraald. Hij staat op en kijkt van mijn moeder naar mij. ‘wil je me iets beloven?’ ik knik en hij haalt iets uit zijn zak. Het is een hangertje met daarop 2 slangen en iets van een zwaard met vleugels. ‘als je oud genoeg bent, en ik je bel. Beloof me dat je me helpt’ ik knik met een grote glimlach. ‘natuurlijk’