Try To Catch My Lovebug. 20

Het is zaterdagavond. Nick loopt achter je door de drukke straat.
Gisteren hebben jullie elkaar niet gezien omdat hij het te druk had en jij ook niet kon.
Jullie gaan een klein bakkerijtje binnen. Er staan allemaal mooie taarten voor de etalages. Maar jullie kiezen uiteindelijk een klein appelflapje met thee.
Je pakt het suikerstrookje dat naast je kop ligt. Dan pak je je mobiel en toetst een nummer in. ‘Ja, hallo? Ik wou graag wat meer informatie over uw suiker,’zeg je met een uitgestreken gezicht.
Nick kijkt je verbaasd aan. ‘Wat doe jij nou?’vraagt hij. Hij kijkt om zich heen alsof hij bang is dat iemand jullie in de gaten houdt.
‘Ja, dank u. Nee, geen vragen, ja, u ook. Bedankt,’zeg je en drukt het gesprek uit. ‘Er staat op de verpakking “bel dit nummer gratis voor meer informatie” en dat deed ik. It’s no big deal,’zeg je lachend en scheurt het suikerzakje open.
Nick schudt zijn hoofd. ‘Jij bent echt volkomen gestoord,’zegt hij en slaat zijn laatste thee achterover alsof het een sterk drankje is.
Je lacht. ‘Weetje? Dit is echt een slechte tent. De thee is nu al koud,’zeg je lachend.
‘Ja, ik weet het. En de appelflap smaakt goedkoop,’zegt Nick en trekt een vies gezicht.
‘Uhu. Nu ben jij natuurlijk ook het beste van het beste gewend,’zeg je plagend. Je drinkt je thee maar half op en zet het dan weer weg. ‘Laten we gaan,’zeg je en staat op.
‘Breng jij het dienblad weg?’vraag je netjes aan Nick. Dat doet hij en eventjes later lopen jullie weer over straat.
Jullie lopen langs een klein tijdschriftenwinkeltje. Opeens blijf je geschrokken stilstaan. Je zet een paar passen achteruit en pakt een tijdschrift.
Voorop staat een grote foto van jou en Nick. Met open mond blader je naar de goede pagina. ‘Heeft Nick nu een lief gevonden? Een hippe meid uit San Diego is al een paar keer gezien aan zijn zijde. Wij denken dat het een heus stel is. Laatst hebben drie fans hen ook samen gespot,’lees je hardop voor uit het tijdschrift. Je kijkt Nick verbaasd aan. Die moet lachen.
‘Wat ze allemaal wel niet schrijven,’zeg je verbaasd. Hoofdschuddend loop je verder.
‘Begrijp me niet verkeerd, maar ik je vriendin? Nee, sorry. Je bent een knappe, leuke jongen, maar nee. Je bent mijn beste vriend, ik zie mij niet echt iets met jou hebben,’zeg je. Je kijkt Nick afwachtend aan.
Die schudt ook zijn hoofd. ‘Je bent een leuke meid, inderdaad. Maar dit is gewoon vriendschap. Super goede vriendschap. Ik houd wel van je, maar gewoon als vrienden zijnde,’zegt hij ook.
Je knikt en glimlacht vertederend. ‘Ja, ik ook.’
Jullie lachen. ‘Laat ze maar wat schrijven,’zegt Nick en hij slaat zijn arm om je heen.
Je lacht. ‘Ja, we zijn gewoon best friends. En voor de rest laten wij hen lekker denken wat ze willen,’zeg je met een bigsmile. Nick is je beste vriend, en niets kan jullie breken.

Eva zit naast je op de vloer van je kamer. Jullie hebben net al je tijdschriften doorgebladerd op zoek naar leuke quizzen om te maken. Vooral die invulverhalen verslinden jullie met plezier. Er komen altijd de vreemdste dingen uit.
Zoals dat Eva aan het zwemmen was en haar bikini achter het rietje van George Clooney’s cocktail bleef haken. Je krijgt het benauwd van het lachen.
‘Oh stop Eva! Ik krijg geen lucht meer,’zeg je giechelend.
‘O shit, ik moet zo weg. Had ik je verteld over Jesse? We gaan vanavond naar de bioscoop!’zegt ze vrolijk.
‘Oh, leuk! Die jongen die je laatst aanwees?’vraag je.
‘Nee, hij niet. Hij deed echt vet weird, laat hem maar. Hij is wel aardig enzo, maar ik geloof niet dat hij iets voor mij is,’zegt ze en zoekt haar spullen bij elkaar.
‘Oh, dat kan.’ Je moet je inhouden.
Eva wordt door elke jongen aanbeden. Ze doet alsof ze het niet merkt. En ze doet alsof ze het zo bijzonder vindt. Je weet dat Eva ook onzeker is, maar toch. Eva lijkt perfect en jij lijkt niets vergeleken met haar.
Je zucht en haalt je hand door je haar. Dat begint ook alweer vettig te worden. ‘Veel plezier vanavond,’zeg je met een lach tegen haar.
‘Dank je. Ik zie je morgen,’zegt ze en knuffelt je.
‘Ja, doei,’zeg je en laat haar de deur uit.
Je pakt een blaadje en begint te schrijven. Langzaam vloeit de eerste traan op je papier.

*NickPov
Je luistert naar Big Rob. Hij neemt jullie schema voor morgen nog eens door.
Je kijkt op de klok. Zou je nog langs June gaan? Ze zou het vast niet erg vinden. Jullie zijn elkaar al zo gewend en het is al bijna normaal dat jullie bij elkaar binnen lopen zonder te bellen. Al belt ze jou wel vaak, voor de zekerheid.
Big Rob heeft zijn verhaal gedaan.
‘Mm, ik ga nog even langs June, als jullie het niet erg vinden! Ik zal op tijd weer komen,’zeg je tegen je broers.
‘Ja, is goed! Nodig je haar uit voor morgen, dan geven we hen de verrassing,’zegt Kevin.
‘Ja, is goed. Later,’zeg je en loopt de gang op.
Je weet de weg naar June’s huis al zo te vinden. Voorzichtig bel je aan. Haar moeder doet open.
‘Hé Nick! Wat leuk dat je langs komt. Kom toch binnen,’zegt ze vriendelijk.
‘Hallo mevrouw. Is June ook thuis?’vraag je als je binnen stapt.
‘Jazeker. Die is op haar kamer, dat kun je vast wel horen,’zegt ze lachend.
Je knikt en stapt de trap op. Je kunt het zeker wel horen. Rescue Me van Tokio Hotel klinkt hard door het huis. Je klopt op de deur, maar je denkt dat ze dat niet hoort.
Je opent de deur en schrikt. June zit op de grond met allemaal verscheurde tijdschriften om zich heen. Met een betraand gezicht kijkt ze je aan.
‘Oh.. eh.. sorry,’zegt ze haperend en begint de tijdschriften bij elkaar te rapen. Maar ze zakt weer terug en huilt zachtjes.
Je zakt naast haar. Ze legt haar hoofd tegen je borst en snikt nog harder. Zachtjes aai je haar over haar haar. ‘Ssh,’zeg je troostend.