4. It's time for a New Moon!

FOUR

18:30
Alle passagiers voor vlucht 876 naar Venice nu boarden. Alle passagiers voor vlucht 876 naar Venice nu boarden
'laten we daar maar heen, ik denk dat dat onze gate is', wees Manon. Ze sleepte twee tassen mee terwijl ik in mijn handtas naar de tickets zocht.
'Als je ze kwijt bent heb je een probleem. Een groot probleem', tierde mijn moeder. Ik hield nog net op tijd de kaartjes naar boven.
'Ik heb ze!'. Manon zuchtte en gaf me mijn tas weer terug.
'Wat heb je allemaal mee?'
'Kleren', mompelde ik. Ik wilde er goed uit blijven zien, ook in het buitenland. Je weet maar nooit. Manon lachte.
'Ik heb net zo veel hoor. Bianca heeft één derde van wat wij hebben, ongeveer'.

Toen we eindelijk in het vliegtuig zaten, konden we uitrusten. Manon en ik hadden onze muziek opgezet, en James Taylor kon ons een beetje relaxed laten voelen.

Na drie uur vonden we het wel genoeg geweest. We liepen door de hele airbus heen en zuchtten om de tien minuten. Waarom we liepen? We zaten al drie uur! Mijn moeder was in slaap gevallen, het werd ook al bijna donker. De raampjes waren allemaal al afgeschermd en de meeste mensen knipten hun lampjes uit.
'Dit word saai', zuchtte Manon.
'Ik weet het. En we zijn er nog lang niet. Hoe lang vliegen we nu?'
'Drie uur'.
'Dus dan moeten we nog twaalf uur. Als het meezit elf. Shit man. Ik denk dat ik ga slapen. Ga je mee?'
'Ja. Eerst even plassen'.

'Worden jullie zo wakker? We zijn er bijna. Of nou ja, bijna - nog anderhalf uur'.
'Hebben we tien uur geslapen?', murmelde ik. Ik kon door mijn nog slapende ogen zien dat inderdaad iedereen al wakker was. Maar ook dat de raampjes nog dicht zaten.
'Manon, word eens wakker'. Ik duwde zachtjes tegen haar aan.
'Wie?!', schreeuwde ze. Een paar mensen voor ons keken geschrokken om.
'Niemand. Of je wakker word. Je bent al wakker, dus nou hoeft het niet meer. We hoeven nog maar twee uur. En daar is het ontbijt'.

'Wat een ontzettend mooi landschap!'. We liepen buiten, op de parkeerplaats van het vliegveld. Er zou hier ergens een taxi staan die ons naar ons hotel zou brengen. Dan had mijn moeder een afspraak in de lobby met iemand van Summit. Wij konden onze kamer eigen maken - we zouden hier wel een maand blijven. Ik verheugde me er heel erg op.

Mijn moeder kwam glunderend binnen. Manon was aan het douchen en ik was net klaar. Mijn kleren lagen op het bed. Ik probeerde mijn handdoek om mijn lichaam te houden terwijl ik naar het bed hinkte. Ik wilde de vloer niet té nat maken, daarom liep ik niet normaal. En toen ging de deur dus open.
'Jezus mam! Ik schrik me helemaal wild!'.
'Sorry. Wil je nog weten voor wat voor opnamens we hier zijn?'
'Vast één of andere zoete comedy', mompelde ik.
'New Moon'.
'Wat?'
'NEW MOON?!', gilde Manon uit de badkamer. De douche ging abrubt uit en niet veel later kwam zij ook in een handdoek naar buiten gestormd.
'De verfilming van het boek van Stephenie Meyer?'
'Ja! Hoe weet je dat?'
'Dat is het vervolg op Twilight!', gilde ze. Haar stem schoot enorm omhoog, alsof ze een beroerte kreeg. Bij de gedachte aan de ontzettend leuke acteur van Twilight, had mijn stem ook de neiging om te gaan gillen.
Manon omhelsde mij en toen mijn moeder.
'Als ik jullie niet had gehad, had ik dit nooit meegemaakt!'.
'Ik denk eerlijk gezegd niet dat die acteurs het zo op prijs zullen stellen als twee rasechte fans op de set zullen gaan werken'.
'Nee, maar ik gedraag me heus wel normaal hoor', zeiden Manon en ik tegelijk. Toen liepen we allebei weer naar de badkamer. Ik om me op te maken en Manon om haar haar te doen. Mijn moeder maakte haar eigen kamer klaar - ze sliep in een ander kamer dan ons.
Morgen zouden we de eerste dag op de set zijn.
Het zou geweldig worden.
____________________________________________

REACTIES! <3
____________________________________________